Зиёвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

 َو ُنِمْؤُ ي َل ِللاَو
 ُنِمْؤُ ي َل ِللاَو ُنِمْؤُ ي َل ِللا
: َلاَق ِللها َلوُسَر اَي ْنَمَو :َليِق
 َل يِذالا
اَوَ ب ُهُراَج ُنَمْأَي
 ِئ َق
 ُه.
َر َو
ُها ا
ْل ُب
َخ
ِرا
ي
.
Абу Шурайҳ Хузоий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича,
Набий соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам: “Аллоҳга қасамки, имони 
(комил)
 эмас, имони 
(комил)
 эмас, имони 
(комил)
 эмас!” дедилар. 
Шунда: “Эй Расулуллоҳ, кимнинг 
(имони комил эмас?)
” деб сўралди. У зот: “Қўшниси 
ёмонликларидан саломат бўлмаган кимсанинг”, деб жавоб бердилар
(Бухорий ривояти).
Ҳақиқий мўмин одам қўшнилари билан яхши муомалада бўлади, уларга азият етказмайди, зулм 
қилмайди. Агар “Аллоҳга, охират кунига ишондим”, деса, намоз ўқиса, бироқ қўшнилари билан 
жанжаллашса, уларга озор берса, унинг имони заифдир. Аллоҳга ихлоси бор инсон бу борада ҳам хато-
камчиликларини тўғрилаб олса, яхши бўлади. Чунки, Расулуллоҳ айтганларидек, қўшнилар билан иноқ 
бўлмай туриб етук имонга эришиш имкони йўқ.
َةَرْ يَرُه ِبَِأ ْنَع
َّلَص ِللها ُلوُسَر َلاَق :َلاَق ُهْنَع ُللها َيِضَر
ُللها ى
ْيَلَع 
:َمَّلَسَو ِه
 ُملا ُلَمْكَأ
 َميِإ َنيِنِمْؤ
 ا قُلُخ ْمُهُ نَسْحَأ ا نا
 ْمِهِئاَسِنِل ْمُكُرْ يَخ ْمُكُرْ يَخَو
.
َر َو
ُها
َأ ُب
َد و
ُوا َد
َو
تلا
ْر ِم
ِذ
ي
َو
َّللا
ْف
ُظ
َل ُه
َّدلاَو
يِمِرا
َص نَسَح ُهُدَنَسَو
حيِح
.

---

171 
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
шундай деганлар: