SHE`RIYATIMIZ SHAHZODASI
Jumanazar ABDULLAYEV,
filologiya fanlari nomzodi (Tosh DO„TAU)
Muhammad Yusuf.
Uning o‗ziga yarashgan nim kulgi-tabassum ila aytgan
yoqimli she`r lari yuraklarimizni faxru iftixorga to‗ldirib,qalblarimizda xush
tuyg‗ular,
ezgu
hislar
uyg‗otib,
xayolimizni
yorug‗manzillar
sari
etaklaydi.Beixtiyor unga ergashib, bir muddat turfa xil mayda va past turmush o‗y-
tashvishlaridan holi bo‗lib, oliy saodat - ko‗ngil obodligini his etamiz.
O, ota makonim,
Onajon yurtim,
O‗zbekiston, jonim to‗shay soyangga.
Senday mehribon yo‗q,
Seningdek ko‗rkam,
Rimni alishmayman bedapoyangga.
Qanday sodda, samimiy, buyuk satrlar.Vatanni sevish, yurtga jonfidolik,
milliy iftixor-g‗urur,millatsevarlik, elparvarlik bundan ortiq bo‗ladimi?! She`r ning
zo‗ri, so‗zning zari, ilohiy shoirlik kuchi shunday bo‗lsa kerak-da.
Hech kimga sir emaski, yashayotganimiz har bir yilning she`r xonlar uchun
juda muborak bir sanasi bor: bu 26 aprel – nomi ezgu, so‗zi ezgu, she`r i yana-da
ezgu erka bir shoirimizning – Muhammad Yusufning tug‗ilgan kuni. Shu kuni
yoshu qari – hammamizga birday yaqin, qadrdon bo‗lib ketgan ushbu xalq dilbandi
tavalludiga 66 yil to‗ldi. Allaqachon abadiylikka aylangan umr oldida 66 yil nima
– bir lahza, bir soniya, xolos. Ammo qanaqa lahza, qanday soniya?!
Ming ohki, u ham qisqa umr ko‗rdi: 47 yoshida – ijodi eng gullagan, chaman
chog‗ida- sizu biz kabi she`r xonlar, muxlislari bilan uchrashuvga borib, minbarda
she`r o‗qiyotgan bir paytda to‗satdan hushini yo‗qotib, so‗ng vafot etdi.
O‗zbekistonimiz, o‗zbek xalqimiz kutmaganda, kutilmaganda, hech bir
mubolag‗asiz, Muhammad Ismoil ta`biri bilan aytganda, she`r iyatimiz
shahzodasidan ayrilib qoldi! Muhammad Yusufimiz o‗sha kuni – 2001 yil 31-
iyulda bu yorug‗olamni nogoh tark etdi.
Bog‗larda bulbullar xonishi tindi,
Tanish Teraklarning ko‗zi jiqqa yosh.
Qizlari,Qizg‗aldoq ne qilar endi,
Kimning elkasiga qo‗yar endi bosh?
Do‗sti Do‗lananing holi ne kechar,
Nahot qolib ketsa u tog‗da yolg‗iz?
Kapalagi unsiz aylanib uchar,
Kuyib ado bo‗lmish rayhonu yalpiz.
319
Ziyorat qilursan har yili shu payt,
Bog‗larga to‗ldirib gulgun qizlarni,
Ko‗klamoy, ko‗kingdan berganmiding, ayt,
Nega tashlab ketdi ul zot bizlarni?
Sening ohing shuncha,bizlar netaylik?
Ko‗nglimiz kuychisi dildo‗st yo‗q endi!
Etim qalbimizni kimga eltaylik,
Buyuk shoirimiz dilso‗z yo‗q endi!
Biz-ku, mayli, onaizor netdi?
Qani u, qani uning jonu jahoni?
Ko‗zlarining nuri, ziyosi qani?
Qani o‗g‗li uning-Muhammadjoni?
Sog‗ingan ko‗ngilga nedir tasalli?
Nima bor bu lahza she`r dan ham buyuk?!
Uning buyukligin bilmaymiz hali,
Shoiring bo‗larmi shunchalar suyuk?!
O‗zingdan qo‗ymasin, xalqim, o‗zingdan, deymi,
Muhammadga chiroy bo‗lgan ko‗zingdan,deymi,
Ko‗klamoying, qishu yozing, kuzingdan, deymi,
Muhammad Yusufing-qalb so‗zingdan,deymi?!
Ha, shunday, do‗stlar! Shoirimiz juda topib aytganidek, o‗zimizdan,
o‗zbegimizdan qo‗ymasin. O‗zligimiz-o‗zbek elimiz, o‗zbek tilimiz bor ekan, biz
bor ekanmiz, Muhammad Yusufga, u singari-larga o‗lim yo‗q.
Tiriklardan tirikdir u – o‗lmagaydir
Paymonasi to‗lgan emas, to‗lmagaydir.
Ko‗klamoyi ketmas sira bog‗laridan,
Qizg‗aldog‗i yashnab turar – so‗lmagaydir!
Xalq ruhidan ruh olganning hayoti-shu,
Xalq ko‗ngliga ruh berganning bayoti – shu.
Do'stlaringiz bilan baham: |