90
Шу боис бошқаларнинг қўлидан
келмайдиган ишларни бажара
оладиганлар фаолиятида ўзбошимчалик, манфаатпарастлик, худбинлик ва
касбни суиистеъмол қилиш сингари иллатларга йўл қўймаслик учун,
шунингдек, улар ахлоқий даражасини юксак босқичда туришини таъминлаш
мақсадида кўп ҳолларда ўзаро қоидалар мажмуи яратилган. Бу қоидалар
мажмуи, одатда, қасамѐд ѐки меъѐрлар кўринишини олган. Уни бузиш ўта
одобсизлик ва ахлоқсизлик, ҳатто жамиятга хиѐнат тарзида баҳоланади.
Бундай қасамѐдлар жуда узоқ тарихга эга. Мисол тариқасида ҳозирги кунда
ҳам ўз аҳамиятини йўқотмаган Қадимги Юнон ҳакими Ҳиппократ
(милодгача V-IV асрлар) томонидан қисқа ва лўнда шаклда тузилган, табобат
ходимлари касбий одоби қонун-қоидалари жамланган машҳур «Ҳиппократ
қасами»ни келтириш мумкин.
Тарихда ўз душманини даволаган табиблар ҳам кўп учрайди. Чунончи,
қадимги ҳинд эпоси «Рамаяна»да (II аср) беҳуш ѐтган Лакшман бошида
турган девлар шоҳининг хос табиби кечинмалари шу жиҳатдан муҳим. Табиб
олдида икки йўл бор эди: бири - салтанат душманини муҳтож бемор
сифатида даволаш, иккинчи йўл даволашдан бош тортиш билан уни ўлимга
маҳкум этиш. Табиб узоқ мулоҳазадан сўнг табиблик одоби қоидаларига
бўйсунишни - Лакшманни даволашни афзал кўради. Зеро,
касбий одоб
қонун-қоидалари талабига кўра, бемор тўшаги устидаги табиб учун дўст ѐки
душман деган тушунчалар ўз маъносини йўқотади, унинг қошида фақат
тиббий ѐрдамга интизор, шафқатга муҳтож, заиф инсон ѐтади. Даволаниб
ҳаѐтга қайтган Лакшман девлар мамлакатининг тенгсиз буюк жангчиси ва
салтанат валиаҳди Индиржидни жангда ҳалок этади ҳамда табиб фуқаро
бўлган Ланка давлатининг таназзулига йўл очади. Лекин, китобхон табибни
хиѐнаткор ѐки сотқин демайди, аксинча, унинг маънавий жасоратига,
ҳалоллигига, касбий бурчига содиқлигига ҳайрат билан тасаннолар ўқийди.
Ёки машҳур рус олими академик Андрей Сахаровнинг тақдирини
олайлик. Буюк назариѐтчи, физик, термоядро соҳасида тенги йўқ мутахассис,
водород
бомбасининг
асосий
кашфиѐтчиси,
Ватан
мудофаасини
мустаҳкамлашдаги хизматлари учун ўнлаб орден ва медаллар соҳиби, икки
марта Социалистик Меҳнат Қаҳрамони, обрўли, бадавлат бу инсонга нима
етишмасди? Нега у ҳаммасидан кечишга - оммавий қирғин қуроллари,
жумладан, ўзи яратган водород бомбаси синовларига очиқ баѐнотлар билан
қарши чиқишга аҳд қилди? Натижада қатағонларга асосланган шўролар
тузуми уни
илмий жамоатчиликдан ажратиб, пойтахтдан олисдаги Россия
шаҳарларидан бирига бадарға қилди, унинг номини матбуотда ѐки
китобларда қайд этилишини тақиқлади. Ваҳоланки, у ҳаммадан иззатлироқ
яшай олиши мумкин эди. Сахаров юксак ахлоқ йўлини танлади - олимлик
бурчи, одоби талабларини бажаришни ҳар қандай бойлик, иззат-икромдан
баланд қўйди. Буюк олим ўз кашфиѐти инсоннинг энг олий ҳуқуқи бўлмиш -
яшаш ҳуқуқига раҳна солиши мумкинлиги ва қисман солаѐтгани учун уни
амалда қўлланилишига қарши курашди. У шўролар ҳукумати ва
мафкурачилари
томонидан
ўзининг
Ватан
мудофааси
қувватини
сусайтиришга ҳаракат қилган салкам хиѐнаткор фуқаро деб эълон этилишига,
www.ziyouz.com kutubxonasi
91
бошига беҳисоб туҳматлар, таъна-дашномлар ѐғдирилишига сабот билан
чидади, аҳдидан қайтмади, ѐвузлик салтанати қўлида ўз олимлик
истеъдодининг қўғирчоқ бўлишига, ҳарбий мурватга айланишига йўл
қўймади. Охир-оқибатда у инсон ҳуқуқларининг жаҳон
тан олган энг буюк
ҳимоячиларидан бири сифатида бутун инсоният таҳсинига сазовор бўлди.
Бундай мисолларни кўплаб келтириш мумкин.
Булардан ташқари, муаллимлик одоби, ҳуқуқ-тартибот ходимлари
одоби, муҳандис одоби сингари бирқанча касбий одоб турлари борки, улар
ҳам жамиятда ахлоқий муносабатлар силсиласида муҳим аҳамиятга эга.
Шуни айтиш керакки, барча касбий одоб қонун-қоидаларининг таъсир
доираси, миқѐси бир хил эмас. Баъзи бир касбий одобнинг бузилиши оддий
одобсизлик доирасидан чиқиб, ахлоқсизликка айланиб кетади. Масалан,
раҳбарлик одобидаги баъзи нуқталарга тўхталайлик. Раҳбар қуйи
лавозимдагиларга менсимай, қўпол муносабатда бўлиши, ўзига
ишониб
топширилган ҳудуд ѐки ташкилотдаги оддий одамлар арз-додига, орзу-
истакларига тўраларча қараши одобсизликка кирса, унинг шахсий бойлик
орттириши йўлида коррупция воситасида мамлакат, вилоят ѐки ташкилот
манфаатларини қурбон қилиши ахлоқсизлик, нафақат раҳбарлик касбига,
балки Ватанга ҳам хиѐнат тарзида баҳоланиши мумкин.
Баъзан касбий
одобнинг касбий ахлоқ деб аталиши ҳам ана шундан.
Раҳбарликнинг ахлоқий жиҳатлари, раҳбар борасида Ислом
Каримовнинг мана бу фикрлари бағоят ибратлидир: «Оддий одамларнинг
раҳбарларга муносабати икки фуқаро ўртасидаги муносабатгина эмас. Айни
пайтда у жамиятда қарор топадиган маънавий-руҳий, сиѐсий-ахлоқий
муҳитни ҳам яратади… Ҳақиқий раҳбар одамларнинг кўнглига йўл топиб,
уларни эзгуликка, яхшиликка, яратишга даъват этади»
1
.
Юқорида келтирилганлардан кўриниб турибдики, касбий одоб
муаммоси,
баъзилар
ўйлаганидек,
Ахлоқ
фалсафасининг
майда
масалаларидан эмас. Уни ҳар томонлама ўрганиш,
касбий эркинлик ва
касбий бурч муносабатини тадқиқ этиш XXI аср ахлоқшунослигида муҳим
ўрин эгаллажак. Зеро, касбий одоб шахс ва жамият ахлоқий ҳаѐтида ўзини
амалий ахлоқ тарзида намоѐн этувчи маънавий ҳодиса сифатида баҳоланиши
лозим.
Do'stlaringiz bilan baham: 
