Yangiasr avlopi

gan  yowoyi  odamga  qaraganda  ko‘proq yuvosh 

qo'zichoqni  eslatib  o'tirarkan,  o‘zimni  qanday 

tutishim kerak,  degan savol ustida hamon bosh 

qotirardi.  U   aslo yuvosh  qo'zichoqqa o'xshamas, 

uning  mustahkam  irodasi  ikkinchi  daraja- 

li  rol  o^nashga  rozi  emas  edi.  U  faqat  zarurat 

tug'ilgandagina  gapirar  va  uning  nutqi  meh- 

monxonadan  yemakxonaga  o^tish  paytidagi  ho- 

latni  esga  tushirardi  -   u   gapda  ham  boya  yur- 

gandagidek qoqilar,  o‘zining ko‘p tillar qorishma- 

sidan tashkil topgan so‘z boyligini titkilab,  zarur 

so'zlarni  to‘g‘ri  talaffaz  eta  olmaslikdan  qo‘rqar, 

o‘ziga  tanish  so'zlar  esa  bu  asilzodalarga  qo'pol 

tuyulishi yoki ular tushunmay qolishidan qo'rqib,