Xi-xv asrlarda Yevropa xalqlari madaniyati

Ikonografiya – bu Iso payg‘ambar timsolini yaratishda rassom asoslanishi, qat’iy amal qilishi lozim bo‘lgan qonun-qoidalar majmuasidir. Ikona savodsiz omma uchun xudo bilan ruhiy-hissiy bog‘lanish, aloqa shakli sanalgan. Tasvirda xudoni bandalarning gunoh kechmishlarini mag‘firat etishga qaratilgan motamsaro ko‘rinishi ifodalangan. Ikonalar yaratishning turli milliy, hududiy maktablari paydo bo‘la boshladi (masalan, Vizantiya, rus maktablari). Ikona chizishda rassomlar yirik tasvirlarga turli qismlar, kiyim va umumiy rangning haqiqatga yaqin bo‘lishiga intilmaganlar.

• Ikonografiya – bu Iso payg‘ambar timsolini yaratishda rassom asoslanishi, qat’iy amal qilishi lozim bo‘lgan qonun-qoidalar majmuasidir. Ikona savodsiz omma uchun xudo bilan ruhiy-hissiy bog‘lanish, aloqa shakli sanalgan. Tasvirda xudoni bandalarning gunoh kechmishlarini mag‘firat etishga qaratilgan motamsaro ko‘rinishi ifodalangan. Ikonalar yaratishning turli milliy, hududiy maktablari paydo bo‘la boshladi (masalan, Vizantiya, rus maktablari). Ikona chizishda rassomlar yirik tasvirlarga turli qismlar, kiyim va umumiy rangning haqiqatga yaqin bo‘lishiga intilmaganlar.

Me’morchilik ham ilohiyotning unsiz targ‘iboti tarzida namoyon bo‘ldi. Me’morlar V-VI asrdayoq shaharlarni rejalashtirishning yangi uslublarini yaratishdi. Yangi ko‘rinishdagi shahar markazida bosh maydon va ibodatxona joylashib, undan shaharning turli tomonlariga ko‘chalar tarqalgan. Xuddi shu paytdan ko‘p qavatli, peshtoqli uylar, boylarning mustahkam koshonalari, saroylari paydo bo‘ldi. Vizantiyada cherkov va ibodatxonalar qurilishi ham yuksak san’at darajasiga ko‘tarildi. 532-537-yillarda imperator Yustinianning buyrug‘i bilan bunyod etilgan Muqaddas Sofiya ibodatxonasi bunga misol bo‘la oladi.

• Me’morchilik ham ilohiyotning unsiz targ‘iboti tarzida namoyon bo‘ldi. Me’morlar V-VI asrdayoq shaharlarni rejalashtirishning yangi uslublarini yaratishdi. Yangi ko‘rinishdagi shahar markazida bosh maydon va ibodatxona joylashib, undan shaharning turli tomonlariga ko‘chalar tarqalgan. Xuddi shu paytdan ko‘p qavatli, peshtoqli uylar, boylarning mustahkam koshonalari, saroylari paydo bo‘ldi. Vizantiyada cherkov va ibodatxonalar qurilishi ham yuksak san’at darajasiga ko‘tarildi. 532-537-yillarda imperator Yustinianning buyrug‘i bilan bunyod etilgan Muqaddas Sofiya ibodatxonasi bunga misol bo‘la oladi.