Uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi

— Raʼnoni egasiga topshirmagʼuningizcha, — dedi Nigor oyim, — quyulmaydirgʼangʼa oʼxshaydir. Bu soʼzdan Raʼno uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi. Solih maxdum kulimsigan koʼyi dahlizga yurub bordi va oyogʼini kafshiga uzatdi. (Mehrobdan chayon, 3-bet)	Bu kunda boʼlsa toʼrt yil burungʼi gʼusli, yetti yillik tusi, turlik-turlik yamogʼi bilan sakkizinchi qish maxdum pochchasigʼa sodiqona xizmat qilish uchun boʼgʼjoma ichida oʼziga kuch yigʼib yotadir. Mahalla kishilari maxdumning bu choponigʼa “moltopar” deb ism berganlar, guppi kiyilib chiqilgʼan kun maxdumga sezdirmay “moltopar savdodan qaytibti… hali baquvvat, ish qilib yamoqqa charchamasang yana oʼn yillingmi, Mamarayim!” deb kulishadirlar. (Mehrobdan chayon, 7-bet)	. Kishi bilan soʼzlashkanda, ayniqsa, bir narsadan taajjublanganda siyrak va lekin toʼgʼri, baquvvat oʼskan soqolini tutamlab oʼng koʼzini bir oz qisib qarar, odat qilgʼandan boʼlsa kerak gap orasida “habba” degan soʼzni koʼproq ishlatar edi. (Mehrobdan chayon, 8-bet)	Nigor oyim qisqa boʼliq, pista poʼchoq targʼil koʼzlik, zarcha tanlik, yuzidagi onda-sonda chechak oʼrunlari boʼlmagʼanda husndor bir xotin edi. Oʼz bolalari bilangina emas hatto shogirdlari boʼlgʼan qizlar bilan ham juda yumshoq muomala qilar, ortiqcha achchigʼlangʼan kezlarda “beting qursin” deb qoshini chimirib olar edi. (Mehrobdan chayon, 10-bet)
Raʼno qancha jiddiy boʼlsa ham yana unda bolalik tabiʼati butun koʼyi saqlanadir: ukalarining oʼyunigʼa komil huquqli bir aʼzo tariqasida ishtirok etadir, onasining koʼzini chalgʼitib oʼqugʼuchi qizlar bilan janjallashib oladir (Mehrobdan chayon, 11-bet)	— Аdabsizlik boʼlsa ham, — dedi mirzo Sultonali, — muborakxonalarigʼa bostirib keldim. Bunga ham burodarim mirzo Аnvarning muhabbati majbur qildi. Sultonalining bu keyingi soʼzi maqsadni bir daraja domlagʼa onglata yozdi. Kayflanish,