Toshkent moliya instituti "ijtimoiy fanlar" kafedrasi

 

 

 

235 

 

Sa’diyning  «Guliston»,  Ahmad  YUgnakiyning  «Hibbat  ul-haqoyiq»  pandnomalarini,  Maxtumqulining 

she’rlarini, Ezopning masallarini keltirish mumkin. San’at tarbiyaviyligining ikkinchi, bilvosita tomoni real 

hayot tajribasi sifatida asardan idrok etuvchi o‘ziga «yuqtirgan», ya’ni qalb prizmasidan o‘tkazib, o‘zi uchun 

zarur deb qabul qilgan axloqiy-estetik qadriyatlar bilan bog‘liq. Bunda san’at asari ijtimoiylashgan badiiyat, 

undagi qahramon g‘oyaviy-badiiy yaxlitlik tarzida tarbiyaviy rol o‘ynaydi.  

Ijtimoiy aloqachilik (kommunikativlik) faoliyati - san’atning o‘ziga xos vazifasi.

 Haqiqiy san’at 

asari idrok etuvchini muayyan makonda va zamonda «birga olib yuradi», biz uchun   yangi bo‘lgan voqelik 

bilan  «tanishtiradi», hozirgi  zamon  odamini  boshqa bir zamonga, boshqa  tarixiy voqealar joyiga,   boshqa 

mintaletetga,  boshqa  mintaqaga  «olib  boradi»,  M.,  SHekspirning  «Romeo  va  Juletta»  asari  orqali  O‘rta 

asrlar Italiyasidagi voqealar bilan bog‘lanamiz. Zamonaviy san’at asarida ham shunday holatni ko‘rishimiz 

mumkin.  Bundan  tashqari,  san’at  ijodkor  va  jamiyat,  ijodkor  va  asar,  asar  va  uni  estetik  idrok  etuvchi 

orasidagi uch yoqlama aloqani ham amalga oshiradi.