Ekologiya huquqining tamoyillari - tabiat-jamiyat tizimidagi o`zaro
munosabatlar yo`nalishi, chegaralarini belgilab berishda ekologik-huquqiy
mexanizmining barqarorligini kafolatshda va qonunchilik qoida-talablarning
ekologik munosabatlarini tartibga solish tartibini belgilashda muhim ahamiyatga
egadir.
Bizga ma'lumki, ekologiya huquqi tabiat bilan jamiyat o`rtasidagi o`zaro
munosabatlarni huquqiy tartibga soladi. Shu jumladan, tabiatning inkor etib
bo`lmaydigan qonuniyatlari va ijtimoiy xatti-harakatlari tartibga soluvchi jamiyat-
davlat qonunlari mavjud - ekologiya huquqi tamoyillarining asosiy vazifasi
shundan iboratki, tabiiy qonuniyatlarning ustuvorligini tan olgan holda jamiyat
a'zolarining tabiatga bo`lgan hatti-harakatlarini ilmiy asoslangan holda
yo`naltirishdan iboratdir.
Tabiat va jamiyat o`rtasidagi o`zaro munosabatlar juda xilma-xil va
murakkab bo`lganligi uchun ham ekologiya huquqining tamoyillarini quyidagi
tizimga bo`lishimiz mumkin.
1. Davlat va huquqning umumiy tamoyillari;
2. Atrof tabiiy muxitni muhofaza qilishga oid tamoyillari;
3. Tabiiy resurslardan oqilona foydalanishga qaratilgan tamoyillar.
Ekologiya huquqi huquq tizimining sohasi sifatida ekologik munosabatlarni
tartibga solishda davlat va huquqning quyidagi tamoyillardan foydalanadi:
· Qonuniylik;
· Ijtimoiy adolat;
· Oshkoralik;
· Ishontirish va majburlov choralarining hamkorligi;
· Shaxslarning huquq va burchlarining birligi va boshqalar.
Atrof tabiiy muhit barqarorligini ta'minlash va tabiatni muhofaza qilishning
asosiy tamoyillari quyidagilarni o`z ichiga oladi.
· Biosfera va ekologiya tizimlari barqarorligi hozirgi va kelguchi avlodning
genetik fondini saqlash;
· Atrof tabiiy muhitni muhofaza qilishda tabiat qonuniyatlari ustuvorligini tan
olish;
· Fuqarolarning hayot uchun qulay tabiiy muhitga ega bo`lish huquqini
ta'minlash;
·
Jamiyatning ekologik, siyosiy, iqtisodiy va ijtimoiy manfaatlarini
uyg`unlashtirish;
· Tabiatni muhofaza qilish sohasida milliy, mintaqaviy va xalqaro
uyg`unlashtirish;
· Tabiatni muhofaza qilish chora-tadbirlarining tabiiy resurslardan foydalanish
tadbirlaridan ustuvorligini tan olish;
· Tabiatni muhofaza qilish faoliyatini rag`batlantirish;
· Tabiiy resurslar
holatini tiklash majburiyligi;
· Ekologiya ekspertizasini o`tkazishning majburiyligi;
· Ekologik qonunchilik qoidalarni buzganlik uchun javobgarlikning
qo`llanilishi va boshqalar.
Tabiiy resurslardan oqilona foydalanishga qaratilgan ijtimoiy munosabatlar
quyidagi tamoyillar doirasida tartibga solinadi:
· Tabiiy resurslardan faqat ilmiy asoslangan holda oqilona foydalanishning
zarurligi;
· Tabiatni muhofaza qilish va tabiiy resurslardan oqilona foydalanish
faoliyatini rag`batlantirish;
·
Yer, yer osti boyliklari, o`simlik va hayvonot dunyosidan maxsus
foydlanganlik uchun haq to`lash va umumiy asosda foydalanganlik uchun haq
to`lamaslik;
· Yerlardan belgilngan toifalar doirasida
maqsadli foydalanish;
· Qishloq xo`jaligiga mo`ljallangan yerlarning ustivorligi;
· Tabiiy resurslar kadastrini yuritish majburiyligi va boshqalar.
Tabiat va jamiyat o`rtasidagi o`zaro munosabatlar, davlat va ekologik
funksiyasi ushbu tamoyillar asosida va doirasida amalga oshirilib, atrof tabiiy
muhit barqarorligini ta'minlash, aholining ekologik xavfsizligini ta'minlash va
tabiiy resurslardan oqilona foydalanishga xizmat qiladi.
Ekologiya huquqi o`z predmeti, yo`nalishlari, maqsad va vazifalariga bo`lgani
kabi o`z usullariga ham ega bo`lib, ushbu usullar tabiat-jamiyat tizimidagi ijtimoiy
munosabatlar xolatiga ta'sir etish orqali katta ahamiyatga egadir.
Hozirgi paytda ekologik munosabatlar qatnashayotgan jismoniy va yuridik
shaxslar xatti-harakatlarini to`g`ri yo`nalshtirish uchun turli usullar qo`llanilib,
ularning ko`lami ortib bormoqda.
Ekologik huquqiy munosabatlar tizimida quyidagi usullardan foydalaniladi:
1. Ekologizatsiyalashtirish;
2. ma'muriy-huquqiy;
3. fuqaroviy-huquqiy;
Ekologizatsiyalashtirish usuli bugungi kunda jamiyat hayotning siyosiy, ijtimoiy-
iqtisodiy, ma'naviy-ma'rifiy jabhalariga tobora kirib borib, tabiat qonuniyatlarining
ustivorligini ta'minlash, tabiatni muhofaza qilish chora-tadbirlarining ishlab
chiqarish jarayoniga qo`llanilishi sog`lom ekologik muhitga erishish zaruriyatini
oldimizga qo`ymoqda, ushbu usul orqali shaxs, davlat va jamiyat hayotinging
barcha jabhalarining ekologik qoida-talablar asosida olib borishini taqozo etadi.
Ma'muriy-huquqiy usul - davlat va huquqning muhim usullaridan biri bo`lib,
davlatning majburlov chora-tadbirlarining qo`llanilishda namoyon bo`ladi.
Ekologiya huquqida ma'muriy-huquqiy usul keng qo`llanilib, atrof tabiiy
muhitni muhofaza qilish, tabiiy resurslardan oqilona foydalanish va aholining
ekologik xavfsizligini ta'minlovchi qoida-talablarning belgilanishi, barcha yuridik
va jismoniy shaxslari tomonidan bamil qilinishining majburiyligi, ekologik qoida-
talablarni buzganlik uchun javobgarlik chora-tadbirlarining qo`llanilishida katta
ahamiyatga egadir.
Fuqaroviy-huquqiy usul ekologiya huquqida tobora rivojlanib, borayotgan
usul sifatida bevosita ekologik-huquqiy munosabatlar ishtirokchilarining tengligi,
mulkning daxlsizligi, moddiy rag`batlantirish, tabiatni muhofaza qilish va tabiiy
resurslardan foydalanishda iqtisodiy chora-tadbirlarning qo`llanilishda namoyon
bo`ladi.
Ekologiya huquqiy
–
tabiat-jamiyat tizimidagi murakkab munosabatlarni
tartibga soladi, shuning uchun ham turli tushunchalar, institutlar, toifalar keng
qo`llanib, ekologik-huquqiy qoida-talablarni qo`llanilishi va mazmunini ochib
berishga xizmat qiladi.
Ekologik huquqiy munosabatlar tizimini o`rganishni oson bo`lishi uchun
o`ziga xos institut, toifa va nazariy qoidalar majmuini birlashtirgan holda
ekologiya huquqi o`z tizimiga ega.
Ekologiya huquqining tizimi - ekologik munosabatlarni tartibga solishdagi
ahamiyati va mazmuniga ko`ra asosiy institut, toifa va nazariy-huquqiy
masalalarning ma'lum tartibda joylashishidir.
Biz murakkab ekologik huquqiy munosabatlar yo`nalishlarini tahlil qilish va
o`rganishni yengillashtirish maqsadida ekologiya huquqi tizimini ikki qismi, ya'ni
umumiy va maxsus qismga bo`lib o`rganamiz.
Ekologiya
huquqining umumiy qismi
· tabiat va jamiyat o`rtasidagi o`zaro bog`liqligi;
· ekologiya
huquqining tushunchasi, predmeti va tizimi;
· tabiiy resurslarga
nisbatan mulk huquqi;
· ekologiya
sohasida davlat boshqaruvi;
· ekologiya nazorati va ekologiya ekspertizasining huquqiy holati;
· ekologiya qonunchilikni buzganlik uchun javobgarlik kabi mavzularni o`z
ichiga olib, tabiatni muhofaza qilish va ulardan foydalanishning ilmiy-nazariy
jihatlari,
huquqiy
asoslari,
ekologik-huquqiy
mexanizmi
va
uning
elementlarining umumiy ekologik-huquqiy qoidalarni belgilaydi.
Maxsus qismi esa tabiiy resurslardan oqilona foydalanish va muhofaza qilish
bilan bog`liq quyidagi:
· yerlarni muhofaza qilish va ulardan foydalanishning huquqiy holati;
· suv resurslarini muhofaza qilish va ulardan foydalanishning huquqiy holati;
· yer osti boyliklarining huquqiy holati;
· o`simlik dunyosidan foydalanish va muhofaza
qilishning huquqiy holati;
· hayvonot dunyosini muhofaza qilish va ulardan foydalanishning huquqiy
holati;
· Atmosfera havosini muhofaza qilishning huquqiy holati;
· Alohida muhofaza etiladigan tabiiy hududlarning huquqiy holati;
· Xalq xo`jaligi sohalari va aholi punktlarida atrof tabiiy muxitni huquqiy
muhofaza qilish;
· Atrof tabiiy muhitni xalqaro-huquqiy muxofaza qilish kabi har bir tabiat
obyektining huquqiy holatini qamrab oluvchi maxsus ahamiyatdagi ekologik-
huquqiy qoidalarni o`z ichiga oladi.
Do'stlaringiz bilan baham: