Тошкент архитектура-қурилиш институти фалсафий ва ижтимоий-сиёсий фанлар кафедраси

Мавзу: Ўзбек халқининг этник шаклланиши. Буюк ипак йўли ва

ҳозирги замон.

Режа

1. 
   Этногенез ва уни ўрганиш масалалари
   

2. Ўлкамиз ҳудудларидаги қадимги маҳаллий аҳоли ва ўзбек халқининг шаклланиш босқичлари

3. 
   Ўрта асрлардаги этник-маданий жараѐнлар. "Ўзбек" атамаси 4.Буюк ипак йўлининг пайдо бўлиши ва ривожланиши
   

1. Этногенез ва уни ўрганиш масалалари

Ҳозирги кунга келиб, Республикамизда миллий-маънавий қадриятларни тиклаш ва ривожлантириш, миллий мафкура ғояларини фуқароларимиз онгига янада чуқурроқ сингдириш ва янада теран англатиш кучайиб, Ўзбекистон халқларининг ўз ўтмиш ва келиб чиқишига қизиқиши ортиб бормоқда. Хусусан, ўзбек халқининг этник тарихи, унинг халқ сифатида шакилланиши масалалари долзарб эканлиги юртбошимиз И.А.Каримовнинг "Тарихий хотирасиз келажак йўқ" асарида (1998) ҳар томонлама асослаб берилди. Бу йўналишда тарихчиларимиз олдига ечими ҳаѐтий замр бўлган вазифалар қўйилди. Жумладан, юртбошимиз таъкидлаганидек, "Моварауннаҳр сарҳадларига узоқ тарихимиз давомида не- не босқинчилар кириб келмаган, кўп йиллар, балки, асрлар давомида ютримизга не-не ўзга сулолалар ҳукмронлик қилмаган дейсиз... Эрондан Аҳмонийлар, Юнонистондан Александр келди, Арабистондан Қутайба, Мўғулистондан Чингизхон келди, рус истилочилари келди. Лекин халқ қолдику?..., ана шундай ҳар томонлама мудҳиш, четдан қараганда халқимиз, унинг маданияти, миллий тафаккури, урф-одатлари, турмуш тарзи, ҳеч бир муболағасиз айтиш мумкинки, насл-насаби йўқ бўлиб кетиши керак бўлган шароитда барибир, қатор йўқотишлар билан бўлса ҳам, миллатимиз ўзлигини сақлаб қолдими, ѐ йўқми? Олимларимиз ана шу саволга жавоб берсинлар".
Этногенез ѐки бирорта халқнинг келиб чиқиш тарихи масалалари тарих фанининг ютуқлари билан чамбарчас боғлиқлиги кўпчилик тадқиқотчилар томонидан эътироф этилгани маълум. Аммо, тарих фанининг бошқа йўналишларига (археология, этнография, антрополия ва бош.) нисбатан ўзбек халқи этногенези ҳамон жиддий тадқиқотлар талаб этади. Этногенез ва этник тарих масалалари тарихига назар ташлайдиган бўлсак, бу йўналишдаги айрим кузатишларни юнон, хитой, рим, араб, эроний ва туркий тилларда ѐзилган қадимги ҳамда ўрта аср муаллифлари ва сайѐҳлари асарларида учратиш мумкин. Улар ўз асарларида халқларнинг ташқи қиѐфасидаги умумийлик, баъзи урф-одатларнинг яқинлиги ва тилларнинг ўхшашлигини таъкидлаганлар. Аммо улар бу жараѐнларнинг асл сабабларини очиб бера олмаганлар. ХIХ-ХХ аср бошларида олиб борилган тадқиқотлар нисбатан самарали бўлишига қарамай, бу тадқиқотлар ҳам халқларнинг этник келиб чиқиши, маданияти ва тилларидаги ўхшашлик сабаблари ва моҳиятини тўла очиб бера олмади.
Сўнгги 20-25 йил ичида Республикамиз ҳудудларида олиб борилган археологик, антропологик ва этнографик тадқиқотлар натижаларини умумлаштирган антрополог олим Т.Қ. Хўжаѐв ҳар бир халқнинг этногенезини ўрганишда қуйидаги тамойилларга асосий эътибор беришни таклиф этади:

1. 
   бирор халқнинг келиб чиқиши тарихи кўп қирралик жараѐн бўлиб, у ўз ичига шу халқнинг маданияти ва ижтимоий тузилмаси, унинг биологик
   

хусусиятлари, ўзининг жамиятда тутган ўрнини тушуниш, тили ва ўзлигини танишни қамраб олади;

2. 
   этногенез масаласига бир томонлама қараб, уни соддалаштириш билан чегараланиб қолмасдан, шу халқнинг келиб чиқиш тарихида маълум аҳамият касб этган барча таркибий қисмлар ҳам эътиборга олиниши шарт;
   
3. 
   этногенез мураккаб ва узоқ давом этган жараѐн. Бинобарин, бу жараѐнни босқичма-босқич тиклаш мақсадга мувофиқдир.
   

Шунингдек, А.А. Асқаров ўзбек халқи этногенезига бағишланган сўнгги йиллардаги (2002-й.) ишларидан бирида ҳар бир халқ этногенези ва этник тарихини ўрганишда қуйидаги назарий ва илмий методологик тамойилларга амал қилиш талаб этилишини таъкидлайди:

• 
  биринчидан, этногенез ва этник тарихни ўрганишда тадқиқотчи биринчи навбатда ўргананѐтган халқ этногенезиси қачондан бошланганлигини аниқлаб олмоғи керак. Чунки этнос фақат кишилик жамияти тараққиѐтининг маълум бир босқичида пайдо бўлади. Этногенезнинг бошланғич нуқтаси эса этноснинг қадим замонларда яшаган
  

«аждодларига» бориб тақалади. Бу жараѐн мил. авв. II минг йиллик охирларида юз берди.

• 
  Иккинчидан, этнос бу биологик ҳодиса эмас, балки ижтимоий ҳодисадир. У кишилик тараққиѐти маълум бир босқичининг ҳосиласидир. Этнос ўзининг шаклланиш жараѐнида бир хил сабабларга кўра унинг таркибига янгидан-янги этник қатламлар қўшилиб боради. Ер юзининг барча халқлари келиб чиқиши жиҳатидан кўп этник қатламлидир. Дарҳақиқат, ўзбек халқи этногенезининг илк босқичларидан, то халқ сифатида шаклланиб бўлгунига қадар унинг асосий таркибини ташкил этган маҳаллий (автохтон) сўғду-хоразмий ва қадимги туркийзабон қатламлардан ташқари ўзига турли даврда ҳар хил миқдорда маҳаллий ва теварак атрофлардан келиб қўшилган этник гуруҳларни сингдириб юборди.
  
• 
  Учинчидан, ҳар бир халқнинг этник тарихини ўрганиш, этник бирликнинг шаклланиш жараѐнини илк босқичидан бошлашни тақозо этади. Чунки этник бирликнинг пайдо бўлиши, ривожланиши ва унинг этносга айланиши жуда қадим-қадимги замонлардан бошланиб ҳозирги кунгача давом этаѐтган бутун бир тарихий жараѐндир.
  
• 
  Тўртинчидан, ҳар бир халқнинг этник тарихи билан шуғулланганда нафақат этник бирликнинг бошланғич жараѐнини, балки унинг кейинги даврларини, унга хос этник белги ва аломатларни аниқлаб, ўрганиб бориш талаб этилади.
  
• 
  Бешинчидан, этногенетик жараѐнни ўрганишда масалага ҳар томонлама ѐндошиш, яъни этногенезга алоқадор фан ютуқларидан фойдаланиш муаммо ечимига объектив илмийлик бағишлайди. Этногенез муаммоларини ҳал этишда фойдаланилаѐтган бириламчи манбаларнинг нисбати ва хусусиятини билиш муҳимдир. Бу манбалар антропология, археология, этнография, ѐзма ѐдгорликлар, тилшунослик, эпиграфика ва бошқалардир.
  

Юқоридаги тамойилларга тўла риоя қилинган ҳолдагина, айрим халқ этногенезига оид муаммоларни илмий нуқтаи назардан мукаммал ва ҳар томонлама очиб бериш имконияти пайдо бўлади. Аммо Ўрта Осиѐда, хусусан Ўзбекистон ҳудудларида қадимги даврлардан содир бўлиб келаѐтган этник жараѐнларни ҳар томонлама ѐритишдан аввал айрим фанлар соҳасида қўлга киритилган ютуқларни охирига етказиш билан ундан бошқа соҳа мутахассислари ҳам фойдаланиши мумкин бўлган даражасига чиқариш мақсадга мувофиқдир. Сўнгги йиллардаги археологик изланишлар қадимги аҳолининг моддий ва маънавий маданияти, унинг турмуш тарзи, уй-рўзғор ашѐлари, анъанавий хўжалиги ва бошқалар ҳақида муҳим маълумотлар олиш имконини берди. Бу жараѐн эса янги антропологик маълумотлар тўплаш ва уларни таҳлил этишга асос бўлди.
Этногенез жараѐни турли халқларнинг аждодлари тарихидан бошланади. Ўзбек халқи аждодларининг тарихи жуда катта тарихий даврни ўз ичига олади.
Узоқ тарихий тараққиѐт йўлида аждодларимиз мураккаб этногенез жараѐнларини бошдан кечирганлар. Бу жараѐнлар антропологик қиѐфалар, қабилалар, халқлар ва элатларнинг аралашиб кетиши, маданий анъаналарнинг қўшилиб янги асосда ривожланиши билан узвий боғлиқ бўлган.
Тарихий адабиѐтлардан бизга маълумки, фаннинг кўпгина тармоқларига, жумладан, халқлар ҳақидаги фанга бундан 2-2,5 минг йил илгари қадимги Юнонистонда асос солинган. Шунинг учун ҳам замонавий фанда юнон тилидан олинган сўзлар кўп учрайди. Бундай сўзларни халқлар ҳақидаги фанларда ҳам учратиш мумкин. Қадимги юнонларда "халқ" тушунчасини ифодаловчи бир неча сўзлар бўлган. Шулардан бири "демос" бўлиб, бу сўз орқали аҳолининг асосий қисми тушунилган (мас. "демократия"-"халқ ҳокимияти", "демография"-"халқларни таърифлаш" ва бошқ.). Шундай сўзлардан яна бири "этнос" бўлиб, айнан таржимаси "халқ" демакдир. Этнографик тадқиқотлар натижаларига кўра, ҳар қандай этнос ўз шаклланишининг дастлабки палласида бир-бири билан иқтисодий жиҳатдан ўзаро боғлиқ одамлар жамоасидан иборат бўлади.
Айрим этносларни бир-биридан фарқловчи муҳим белгиларидан бири бу маданий хусусиятлардир. Бу хусусиятларни ҳар бир халқ ўз тарихий- маданий ривожланиш жараѐнида ўзлаштиради ва авлоддан авлодга қолдиради. Фанда бу жараѐн "этник анъаналар" дейилади. Бундай анъаналар ҳар бир халқнинг ижтимоий-иқтисодий ва табий географик шарт-шароитлари билан боғлиқ бўлган у ѐки бу тарихий даврларда шаклланади. Этносни қисқача қилиб, уюшган тил-маданий жамоаси дейиш мумкин. Илмий адабиѐтларда "этник жамоа" деган сўз ҳам кўп ишлатилади. Фақатгина алоҳида халқларни эмас, балки уларнинг келиб чиқишида қариндошчилиги бўлган гуруҳларни ҳам этник жамоа деб аташ мумкин.
Тадқиқотчиларнинг фикрича, қариндош-уруғчилик этник жамоалари аста-секинлик билан уруғ жамоаларига айланиб боради. Уруғ-бирга яшаб, ҳамкорликда меҳнат қилган қариндошлар уюшмаси бўлиб, маълум
халқларнинг этник шаклланишидаги дастлабки босқичлардан бири сифатида муҳим аҳамиятга эга бўлди.

2.