Tili va adabiyoti universiteti

Jon omon boʻlsa, mol 
topiladi
. Bolang sogʻ-salomat kelsa, toʻyni taqinchoqsiz ham qilaverasan. Omadi gap shu: 
belimda belbogʻim bor deganing obchiqaver lash- lushingni! 
(272-b.) 
Oʻtkir Hoshimov hajviy hikoyalar yaratish jarayonida maqollarga juda koʻp oʻrinlarda 
murojaat etgan. Ayniqsa, “Usta koʻrgan shogird” nomli hajviy hikoyasida maqollardan mohirona 
foydalanib, hikoyada oʻtkir yumoristik ruh yarata olgan. Hikoya muallif tilidan bayon qilingan 
boʻlib, asardagi maqollar hikoya personajlari, ya’ni ustoz va shogird oʻrtasidagi oʻzaro suhbat 
jarayonida qoʻllaniladi. Ustoz va shogird har bir suhbat jarayonida suhbat mavzusiga muvofiq 
holda maqollardan juda koʻp foydalanishadi. Muallif buning asosiy sababini hikoyada 
quyidagicha izohlaydi: 
Domla Obidiy bir zamonlar “Xalq ogʻzaki ijodida maqol-matallar 
ishlatish” degan mavzuda dissertatsiya yoqlagan, ikki gapning birida maqol ishlatmasa 
turolmasdi.
– Assalomu alaykum, domlajon, – dedi ta’zim qilib. – 
Ustoz otangdek ulugʻ
degan gap 
bor. Sizdek ustozimni bir ziyorat qilgani keluvdim, domlajon. 
 Domla suyunib ketdi. 
– Barakalla uka! 
Oltin olma, duo ol
, deganlar.
Tursunboy gapningmavridi kelganini sezib, ilib ketdi. 
 – Oʻzingiz bilasiz, domlajon, 
usta koʻrmagan shogird har maqomga yoʻrgʻalaydi
. Men 
sizdan koʻp minnatdorman. 
Katta daraxtning soyasi ham katta boʻladi
, deb panohingizga 
keldim. Bilasiz, domlajon, 
katta arava qaysi izdan borsa
… – u birdan oshirib yuborganini 
tushunib qoldi. “Maqol ishlatmay oʻl, – dedi ichida soʻkinib. – Aravaga balo bormidi?” Ammo 
oʻzini yoʻqotib qoʻymadi. – Kechirasiz, – dedi mingʻillab, –