Termiz davlat universiteti tojik filologiyasi va sharq tillari kafedrasi

4-topshiriq. Quyidagi hikoyatlarni o’qing va tarjima qiling.
لحاف ملا
شبی از شبهای زمستان ملانصر الدین خوابیده بود. ناگاه در کوچه غوغای بلند شد. ملا لحاف را به خود پیچیده به کوچه رفت تا سبب غوغارا بداند. اتفاقاً دزد چالاکی لحاف را از سرش رُبوده فرار کرد. ملا بدون لحاف بر گشت و در جواب زنش که سبب نزاع را می پرسید گفت:هیچ نبود، تمام نزاع سر لحاف ملا بود.
حکایت
گویند روزی نوشیروان عادل برنشسته بود و با خاصکیان بشکار می رفت و بر کنار دهی گذار کرد . پیری را دید نود ساله که جوز در زمین می نشاند . نوشیروان را عجب آمد زیرا که بیست سال جوزکشته بر می دهد. گفت: یا پیر جوز می کاری ؟ گفت: آری خدایگان. گفت: چندان خواهی زیست که برش بخوری؟ پیر گفت: کشتند و خوردیم و کاریم و خورند. نوشیروان را خوش آمد و گفت: زه ؟ در همان وقت خزینه دار را گفت تا هزار درم بپردازد. پیر گفت: ای خداوند، هیچ کس زودتر از بنده بر این جوز نخورد. گفت: چگونه؟ پیر گفت: اگر من جوز نکشتمی و خدایگان این جا گذار نکردی و آنجا به بنده رسید نرسیدی و بنده آن جواب را ندادمی، من این هزار درم از کجا یافتمی . نوشیروان گفت: زها زه ! خزانه دار در آن وقت هزار درم دیگر بدو داد بهر آنکه دو باره زه بر زبان نوشیروان برفت.