Ta’limiy jihatdan Allohni bilishda uch ma’rifiy bosqich

tepasiga chaqirilur, so`ng ularga deyilur: «Bugun qilgan amallaringizning

evazini olursizlar»( Josiya surasi, 28-oyat.),

Insonlar jahannamga yaqinlashgan vaqtlarida jahannam g`azabdan o`kirayotgan bo`ladi.

Holbuki, bu o`kirish, bu jazava besh yuz yillik uzoq masofaday eshitilayotgan bo`ladi. Shu payt barcha insonlar, hatto payg`ambarlar ham «VOY JONIM, VOY JONIM» deb o`z dardlariga qovriladilar. Faqat payg`ambarlarning eng sarasi Hz.Muhammad — unga Alloh ning salomi bo`lsin - o`z jonini unutadi. «VOY UMMATIM, VOY UMMATIM» deya nola qiladi. SHunda jahannamdan tog`day mahobatli olov parchasi chiqadi, Hz.Muhammadning ummati bu olov parchasini daf qilmoqchi va o`zlaridan yiroqlashtirmoqchi bo`lib:

— Namoz o`qiganlar, ro`za tutganlar, haqiqatdan yuz o`girmaganlar va ixlosli kishilar

haqqi, qayt orqaga, ket!-deydilar. Lekin u ketmaydi. SHu payt Jabroilning ovozi g`ulduraydi:

— Olov parchasiga Muhammadning ummati qasd qilayotir!

So`ngra Jabroil bir bordoq suv keltirib Payg`ambarimiz (s.a.v.)ga uzatadi.

— ey Allohning Rasuli, ol buni, olovning _______ustiga sep! –deydi.

Payg`ambarimiz (s.a.v.) suvni oladi va olovga sepadi. Odamlar olov darhol so`nganini

ko`radilar. Payg`ambarimiz (s.a.v.) Jabroildan so`raydi:

— eY Jabroil, bu suv nima edi?

Jabroil javob beradi:

- ey Allohning Rasuli, bu ummating orasidagi osiylarning yolg`iz Allohdan qo`rqib oqizgan ko`z yoshlari. Hozirgina menga olovga sochib o`chirishing uchun, uni senga berimni amr etildi.

Payg`ambarimiz (s.a.v.) shunday duo qilardi:

- Allohim, menga o`lmasimdan oldin, sendan qo`rqib yig`laydigan ikki ko`z ber!