T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
bilmadi. Yuragi kuydi. U bolaligidan orzu qilgani 
Аmerikada edi. Аmerika 
esa uni k
o‘chada qoldirdi. Kimga murojaat etishini bilmasdi Shafiqa. Olti oy 
u biror marta mustaqil holda k
o‘chaga chiqmagan edi. Uni Jeynning 
maxsus dasturlari boshqardi.
«Musulmonlarni 
topishim 
kerak... 
Qanday 
qilib?! 
Men 
musulmonlardan yuz burgan edim-ku! Kecha televidenie va radioda 
anʼanaviy Islomning qoloqligini butun dunyoga eʼlon qildim-ku! Buni ko‘rgan 
millionlab musulmonlar nima degan ekan? Nahotki k
o‘chada qolib o‘lib 
ketsam?!» Shafiqa tuyqus qo‘rqdi. «Аllohim!» deya qalbidan nido qildiyu, 
bu nidoga «Labbayka!» javobini his etmadi. 
«Xudbinlashib 
ketibman! 
Boshimga 
mushkul 
tushganda 
musulmonlarni esladim. 
Аllohni esladim... Naqadar xudbin, naqadar 
munofiqman!» Bu o‘ylar jonsiz edi, zotan, bu o‘ylar qalbni kuydirishi kerak 
edi, Shafiqaning qalbi «miq» etmadi. Qalb na qo‘rquvni, na xavfni sezmadi. 
Shafiqa 
o‘zini o‘lib qolgandek his etdi. 
Erini, farzandlarini esladi. 
Аjabo! Ularni unutib yuboribdi! Nahotki, o‘z 
ba
g‘rida olib yurgan jigargo‘shasini yodidan faromush etdi?! 
«Аhvolim naqadar og‘ir! Men qanday ahvolga tushdim! Shafiqa, xarob 
b
o‘libsan, Shafiqa!» Аyolning boshi aylandi. U ortiq o‘ylashni istamadi. U bu 
hayotni tezroq tark etishni xohladi. 
Аfsuski, vujudi holsizlandi, ko‘z o‘ngi 
qoron
g‘ulashdi, quvvati qaergadir, bir qora, mavhum bo‘shliqqa so‘rilib 
borardi, g
o‘yo. Shafiqa gandirakladi. Qandaydir o‘rindiqqa yetib oldi, o‘tirdi, 
suyandi, nafasi siqildi, hushini y
o‘qotayotganini sezdi. Shu on bir ayolning 
ovozi eshitildi: 
– Qizim, senga nima bo‘ldi hoy, qizim? 
Shafiqa bu mehrli sas sohibasining chehrasini k
o‘rmadi, u butkul 
hushdan ayrilgandi. 
... Deraza ochiq. Quyosh nuri harir pardadan 
o‘tib, alvon gilamda 
jilvalanadi.

---