T. C. Bartin üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ TÜrk diLİ ve edebiyati anabiLİm dali yeni TÜrk edebiyati biLİm dali 2000-2010 arasi küÇÜrek öYKÜde postmodern izler yüksek lisans tezi hazirlayan tezcan kurt danişMan prof

3.5.2.3.1. Sadık Yalsızuçanlar/ Kuş Uykusu
Yazısız
(s. 7) başlıklı anlatıda, anlatı kişilerinden biri olan Kıpti’nin, 
“Yaptıklarınınız doğru olduğuna inanıyorsanız adlarını söyleyin.”
ifadesi, Kur’an-ı 
Kerim'deki surelerden biri olan En’am Suresi’nin 
“Allah'ın ayetlerine inanıyorsanız 
üzerine onun adı anılarak kesilenlerden yiyin.” 
(DİB, 2012, 141) şeklindeki 118. ayetini 
pastiş tekniği uygulanmak suretiyle dil ve üslup yönünden taklidine dayanmaktadır. 
Gökyüzü (s. 11) başlıklı anlatının ilk cümlesinde, 
“Kandil gibi donuk yüzüne 
yaklaştığımda, güneşlenmek üzere dışarı süzülen yılan, korkunun hafif dokunuşu ile 
dilini çıkarmış tıslıyordu”. 
denmesi, anlatı kahramanın sevgilinin yüzüne yaklaştığında 
yılanın bulunduğu yerden çıkması ile, Hz. Adem ile Hz. Havva’nın cennette iken 
şeytanın yılan kılığına girerek onları ayartmaları nedeniyle Allah’ın yasakladığı elmayı 
yemeleri; 
“Gurbet türlerinin en çetini ile gidenlerin yeni bir cennete getirmek üzere 
kaybolduklarına inanılan mevsimde gökten sütten beyaz bir kartal inip yılanı kaptı, 
uçup gitti.” 
denilerek ise onların Allah tarafından yeryüzüne gönderilmeleri 
gurbet
kelimesinin kullanılmasıyla farklı bir şekilde dile getirilmektedir. Zira bu durum 
Kur’an-ı Kerim’in Bakara Suresi’ni 36. ayetinde 
“Derken Şeytan onların ayaklarını 
kaydırarak içinde bulundukları nimet yurdundan çıkardı. Biz de: Haydi, dedik, 
birbirinize düşman olarak yeryüzüne inin! Siz orada belirli bir süre ikamet edip 
yararlanacaksınız.”
(DİB, 2012, 5) şeklinde yer almaktadır. Ayrıca, çetin bir gurbete 
çıkmış olan Hz. Âdem ile Hz. Havva’nın yeni bir cenneti getirmek üzere 

---

136 
kaybolduklarına dair ifadeler Kur’an-ı Kerim’in Bakara Suresi’nin 37. ayetinde 
“Büyük 
pişmanlık duyan Âdem, Rabbinden birtakım kelimeler öğrenip onlara göre hareket etti. 
Rabbine yalvardı. Allah da tövbesini kabul etti. Zaten O tövbeyi kabul eder, merhameti 
boldur.”
(DİB, 2012, 5) şeklinde anlatıya serpiştirilerek pastiş uygulaması yapılmıştır. 
Anlatının 
“(…) gerçeği söyledim.”
şeklindeki son iki kelimesindeki söylem, Kur’an-ı 
Kerim’de sıkça yer alan söylemlerden biridir. Örnek olarak
 
Ahsap Suresi’nin 4. ayeti 
burada verilebilir: 
“Allah Gerçeği Söyler ve doğru yolu o eriştirir 
(DİB, 2012, 417)
”. 
Dolayısıyla bu anlatıda Kuran-ı Kerim’in üslubu taklit edilerek pastiş yapılmıştır. 
Yerin Kulağı
(s. 14) başlıklı anlatıda, 
“Allah’ı sınar gibi kendi kendime alaycı 
bir eda ile ‘Çürümüş kemikleri kim diriltecek?’ diye sordum.” 
ifadesi, Kur’an-ı 
Kerim’in surelerinden biri olan Yasin Suresi’nin 
“Şu çürümüş kemikleri kim 
diriltecek?” 
(DİB, 2012, 444) şeklindeki 78. ayetinde Allah, soru ile aslında 
“Ben.”
demektedir. Buradan da yazarın Kur’an-ı Kerim’in üslubunu taklit ettiği anlaşılır. 
Dolaysıyla yazar bu şekilde anlatıda pastişe yer vermiştir.
Personel Müdürlüğüne (s. 30) başlıklı anlatıda yazar tarafından anlatı 
kişilerinden memur olan birine, amirine sunması için bir dilekçe yazdırır; ancak, yazılan 
bu dilekçe, memurun amirine yazabileceği usulde değil, amirin memuruna yazabileceği 
şekildedir:
“Personel Müdürlüğü’ne 
Sayı: 1996/ 30 
Konu: Paylaşılmış sözcükler hk.” 
Alıntıda da görüldüğü gibi memur, amirine isteklerine belirten dilekçenin başlık 
kısmına 
“Sayı”
ve 
“Konu”
gibi ifadeler yazmıştır. Bu yönüyle anlatıda resmi yazıların 
üslubu taklit edilmek suretiyle pastiş yapılmıştır.