T. C. Bartin üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ TÜrk diLİ ve edebiyati anabiLİm dali yeni TÜrk edebiyati biLİm dali 2000-2010 arasi küÇÜrek öYKÜde postmodern izler yüksek lisans tezi hazirlayan tezcan kurt danişMan prof

3.4.1. Sadık Yalsızuçanlar/ Kuş Uykusu 
 
Kuş Uykusu adlı öykü kitabındaki anlatılar kişiler bağlamında incelendiğinde 
aşağıda gösterilen özellikleri taşıdıkları görülmüştür: 
3.4.1.1. Ben Anlatıcı: 
Gökyüzü’
nde (s. 11) “
ben”
; 
Personel Müdürlüğü’ne’
de (s. 
30-31)
“ben (Laedri)”.
3.4.1.2. Figüratif Kişiler: 
Gökyüzü’
nde (s. 11) 
“yeni bir cennet getirmek için 
kaybolanlar”
; 
Personel Müdürlüğü’ne’
de
 
(s. 30-31)
“müdür, paradan söz 

---

86 
edenler”; Tırmanma Şeridi’
nde
 
(s. 32)
 “
kadın”; 
Sanı’
da (s. 33)
 “ziyaretçiler, ufak 
tefek adamlar, neşeli ve ciddi delikanlılar, buyruk bekleyen görevliler, yol 
gözetleyen kadınlar, oğul, dostlar, şeytanını susturmuş bir adam”; Çehrengiz’
de 
(s. 41)
 “anne”.
3.4.1.3. İnsan Dışındaki Varlıklar (hayvanlar): 
Gökyüzü’
nde (s. 11) 
“yılan, 
kartal”
;
Tırmanma Şeridi’
nde (s. 32)
 “at”
; 
Çehrengiz’
de (s. 41)
 “yılan”.
3.4.1.4. 
Temiz/ 
Saf 
Kalpli 
Karakterler: 
Sanı’da
(s. 
33) 
“
Güneşgibiherşeydenuzak-biradam”.
3.4.1.5. Yalnızlar: 
Tırmanma Şeridi’
nde (s. 32) “o”. 
3.4.1.6. Dindar: 
Fer’
de (s. 39-40) 
“o”.
 
3.4.1.7. Romantik: 
Çehrengiz’
de (s. 41)
 “o”.
 
3.4.1.8. Platonik Aşk: 
Yazısız
’da (s. 7) âşık durumunda olan 
“ben”
kişisi, adı 
belirtilmeyen ve öyküde 
“sen”
diye hitap edilen sevgili için acı çekmeyi göze 
almaktadır.
 
3.4.1.9. Maddeciler:
 Fer’
de (s. 39-40) 
“doktor, o”.
 
Sadık Yalsızuçanlar
’ın 
Kuş Uykusu
adlı öykü kitabında bulunan anlatılarda kişiler, 
özel isimler yerine çoğunlukla şahıs zamirleri kullanılarak silik birer özneye 
çevrilmiştir. İncelenen anlatıların hiçbirinde özel bir isme rastlanmaması, 
postmodernistlerin bireye önem vermeyerek özneyi baş tacı yapmaları, asıl olarak okuru 
anlatıya çekmek ve neticede okurun yazar platformuna geçerek kendi anlatısını 
oluşturmalarını sağlamaya yönelik bir tekniktir. 
Bunun yanında anlatılardaki kimi isimler de 
ufak tefek adamlar, neşeli ve ciddi 
delikanlılar
gibi kelime grubu şeklindedir. Yazarın kimi zaman maddeci karakterlerle 
dindarları aynı karede buluşturduğu; kimi anlatılarında da 
Personel Müdür
’ü gibi 
unvanları kullanarak bu unvanlar üzerinden eleştirel bir yaklaşım sergileme çabasında 
olduğu anlaşılmaktadır. Zira postmodern yazarlar, modern dönem anlayışlarına kökten 
karşıdırlar. Söz konusu örnek unvan da modern döneme ait bir unvandır. Bu unvanı 
elinde bulunduran kişi, dünyada kendi kişiliğiyle, düşünceleriyle var olmaya çalışan 

---

87 
insanlara müdürlük yapmakta, bir anlamda onların modern dönemin önceden 
belirlenmiş ilkelerine/ kurallarına göre davranıp davranmadığını gözlemlemektedir. Bu 
yönüyle birey, postmodern dönemde kendisinin değil, başkasının istediği şekilde yaşam 
süren bir 
“Laedri
” yani adsız bir özne olmuş olacaktır. 
Anlatılarda göze çarpan diğer bir özellik de insanlarla hayvan ve bitkilerin bir 
arada olmasıdır. Postmodern anlatılarda yansıtmacı (klasik) ve modern dönem 
metinlerinin baş tacı olan kahramanlar yoktur. Bunların yerine kimliksiz, başıboş, ne 
yaptığını bilmeyen özneler vardır. Bu özneler çoğunlukla insan olmakla beraber, bazen 
insan dışı varlıklar da olabilmektedir. 
Yazarın anlatılarında görülen diğer bir özellik aşk konusudur. Daha doğrusu 
aşk 
çerçevesinde gelişen romantizmdir; ancak, yazar, çoğu kez aşkı dini kelime ve 
kavramlarla birlikte vermiştir. Bir anlamda yazar, anlatı kişilerinin içinde bulunduğu ve 
buna modern hayatın sebep olduğu çıkmazları, yalnızlığı, bunalımları din üzerinden 
açıklamaya çalışmıştır. Kısacası anlatılara bütüncül gözle bakıldığında anlatılar saf 
kalpli yalnız karakterlerden, dindarlara, âşıklara ve hayvan karakterlere kadar birçok 
farklı figür kadrosuyla harmanlanmış haldedir.