Suragan edingiz

Ота-онага иш буюриш.
Баъзи фарзандлар ўзи уддалай олса ҳам, она-
сига хонасини супуриб-тозалашни, кийимлари-
ни ювиб беришни, таом тайёрлашни ва ҳоказо 
ишларни буюради. Яна бошқаси бундан-да 
арзимас ишларни ҳам буюриб онасини овора 
қилади. Ҳатто ўзи туришга эриниб, онасини чой 
дамлаб келиш, сочиқ олиб келиш ва ҳоказо иш-

---

Ота-онага оқ бўлишдан сақланайлик

 
25
лар учун ўрнидан турғазади. Бундай муомала 
қобил фарзандларга ярашмайди ва уларнинг 
шаънига нолойиқ ишдир. Айниқса, онамиз 
кекса, заифа ва хаста бўлса, мазкур юмушларни 
уларга раво кўриш нақадар хунук! Аммо онамиз 
тетик ва соғлом ҳолатда ўз хоҳиши ва рағбати 
билан айрим оддий хизматимизни қилса, бу-
нинг зарари йўқ. Бироқ бу ҳолатда ҳам имкон 
қадар уларни уринтирмасликка ҳаракат қилиб, 
қўлларидан юмушларини олишимиз мақсадга 
мувофиқдир. Бордию онамиз шунда ҳам бу 
ишларни ўзи бажаришни истаб, қаттиқ туриб 
олса, миннатдорлигимизни изҳор этиб, ҳақла-
рига дуо қилишни унутмаслигимиз лозим.
Она ҳозирлаган егулик, пиширган таом ва 
ҳоказони танқид қилиб ёмонлаш.
Бу ишда иккита гуноҳ жам бўлган. Бири та-
омни айблаш бўлиб, бу жоиз эмас. Зеро, Набий 
(соллаллоҳу алайҳи ва саллам) (умрлари давомида) 
ҳеч бир таомни ёмонламаганлар. Агар ёқса, 
ундан еганлар, ёқмаса, емаганлар. Иккинчиси 
эса, бу ишда онага нисбатан одобсизлик 
мавжуд бўлиб, бу унинг дилини ранжитади, 
хурсандчилигини барбод қилади. Шу боис онамиз 
ҳозирлаган егуликларни хурсанд бўлиб тановул 
қилиш, “қўлларингиз дард кўрмасин”, “жуда 
ширин бўлибди”, “кам бўлманг!” каби сўзлар 
билан кўнглини кўтариб, ҳақига дуолар қилиб 
қўйишимиз нур устига нур бўлади.
Ота-она гапираётганда улардан юз буриш. 
Баъзи фарзанд ота-онаси ўзига қарата 
сўзлаётган вақтда бошқа ёққа ўгирилиб, қулоқ 
тутмайди ёки бошқа одамлар, масалан, хотини 

---

26