Sine ira et studio

H10 (2) – PLINIUS Epistulae 7.5 > EP. 7.5 (p.124, rr. 5 – 9);

quod denique aeger et maestus ac similis excluso^466 a vacuo limine^467 recedo^468. Unum^469 tempus his tormentis^470 caret, quo^471 in foro et amicorum litibus conteror. Aestima^472 tu, quae vita mea sit^473, cui requies^474 ^sit in labore^475, in miseria curisque solacium^476 ^sit. Vale^477.

(vandaar) dat ik tenslotte ziek en bedroefd en gelijk aan iemand die is buitengesloten/afgewezen van een lege kamer terug-/wegga. Eén tijd(stip) heeft deze kwellingen niet, wanneer ik op het forum en met rechtszaken van/voor vrienden me afbeul. Jij moet beoordelen, wat mijn leven is/welk leven ik heb, voor wie rust (gelegen) is in inspanning, (en) troost in narigheid en zorgen. Gegroet.

H10 (3) – PLINIUS Epistulae 9.36 (1-2) > EP. 9.36 (p.126, rr. 1 – 6); A. Vanaf het eerste uur van de dag (1)

C. PLINIUS FUSCO^478 SUO S. 1 Quaeris, quemadmodum in Tuscis^479 diem aestate^480 disponam^481. Evigilo, cum libuit^482, plerumque circa horam primam^483, saepe ante, tardius raro^484. Clausae fenestrae^485 manent; mire enim silentio et tenebris ab iis, quae avocant, abductus, et liber et 5 mihi relictus, non oculos animo, sed animum oculis^486 sequor, qui eadem ^vident quae mens vident, quotiens non vident alia^487.

GAIUS PLINIUS AAN ZIJN VRIEND FUSCUS Je vraagt, hoe ik in Etrurië mijn dag in de zomer indeel. Ik word wakker, wanneer ik dat (graag) wilde, meestal rond(om) het eerste uur, dikwijls eerder, zelden later. De vensters blijven gesloten; want op wonderbaarlijke wijze volg ik, door de stilte en duisternis verwijderd van de dingen die de aandacht afleiden, en vrij en aan mijzelf overgelaten, met mijn gedachten niet mijn ogen, maar met mijn ogen mijn gedachten, (mijn ogen) die hetzelfde als mijn geest zien, zovaak als ze geen andere dingen zien.