|
36
37
Yashirin bog'
Kolin qo'rqadi
shifokor. “Uni qanday kashf etganini bilmayman. Men xizmatkorlarga
buni sir saqlashni aytdim, — dedi.
u erda, qarg'a va uning yonida bir yosh tulki bilan, qattiq qazish.
— Robinni ko'rdingizmi? - deb so'radi u Meri.
Kichkina qush quruq o't bo'laklarini ko'tarib, iloji
boricha oldinga va orqaga uchib borardi.
— Uya quryapti! - pichirladi Meri. Ular bir zum Robinni
tomosha qilishdi. Keyin Maryam dedi:
— Senga bir narsani aytishim kerak. Kolin Kreyven haqida bilsangiz
kerak, shunday emasmi? Xo'sh, men u bilan uchrashdim va
yaxshilanishiga yordam beraman.
— Ahmoq bo'lmang, Medlok, — dedi sovuq ohangda hind
shahzodasi. — Unga hech kim aytmadi. Yig‘layotganimni eshitib, o‘zi
meni topdi. Choyimizni olib keling, — dedi.
— Haddan tashqari qizib ketyapsanmi, bolam, — dedi
doktor Kreyven. — Bu senga yaxshi emas. Kasal ekaningizni
unutmang.
'I
istayman
unutmoq!' - dedi Kolin. — Agar Meri menga tashrif
buyurmasa, jahlim chiqadi! U meni yaxshi his qiladi”.
Doktor Kreyven xonadan chiqqanida xursand ko'rinmadi.
— Bolada qanday o'zgarish bor, ser! — dedi uy bekasi. "U
odatda hammamiz bilan juda norozi. Unga o'sha g'alati qizcha
yoqqanga o'xshaydi. Va u yaxshiroq ko'rinadi. Doktor Kreyven rozi
bo'lishi kerak edi.
6
Kolin qo'rqadi
B
Chunki keyingi hafta davomida yomg'ir yog'di, Meri
bog'ga tashrif buyurish o'rniga har kuni Kolin bilan
gaplashishga bordi. Ammo u bir kuni ertalab uyg'onib,
xonasiga quyosh porlayotganini ko'rdi va u darhol
yashirin bog'ga yugurdi. U hatto nonushta qilishni ham
kutmadi. Quyoshli va iliq edi, yana minglab kurtaklar
yerdan chiqib ketardi. Dikon allaqachon edi
— Uya quryapti! - pichirladi Meri.
38
39
Yashirin bog'
Kolin qo'rqadi
— Bu yaxshi xabar. Dikonning halol yuzida katta tabassum paydo bo'ldi. —
Biz hammamiz uning kasal ekanligini bilardik.
siz. Men senga qaramayman. Men polga tikilib qolaman!
— Xudbin qiz! - qichqirdi Kolin.
— Sen mendan ko'ra xudbinroqsan. Siz eng xudbinsiz
— U otasiga o‘xshab qiyshiq bel bo‘lib qolishidan qo‘rqadi.
Menimcha, shu narsa uni kasal qiladi”.
— Balki, biz uni bu yerga olib kelib, daraxtlar tagida dam
olarmiz. Bu unga yaxshilik qiladi. Biz shunday qilamiz. '
Men ko'rgan bola!
— Men sizning yaxshi Dikoningizdek xudbin emasman! Bemor va
yolg‘izligimni bilsa-da, seni tashqarida o‘ynatib turaveradi!
Ular ko'p bog'dorchilik bilan shug'ullanishgan va ular bilan
shug'ullanishni rejalashtirishgan va Meri o'sha kuni Kolinni ziyorat
qilishga ulgurmagan
.
U qaytib kelganida
Uy
kechqurun Marta unga
xizmatchilar Kolin bilan muammoga duch kelganini aytdi.
Meri hech qachon bunchalik g'azablanmagan edi. "Dikkon dunyodagi
barcha bolalardan ko'ra chiroyliroq! U farishtaga o'xshaydi!
— Farishta! Meni kuldirma! U oddiy qishloq bolasi,
tuflisi teshigi!
— U sizdan ming marta yaxshi!
Kolin umrida hech qachon o'ziga o'xshagan odam bilan
bahslashmagan va aslida bu uning uchun yaxshi edi. Ammo
endi u o'ziga achinishni boshladi.
— Men doim kasalman, — dedi va yig‘lay boshladi. — Ishonchim komilki,
mening orqam biroz qiyshiq. Men esa o'laman!
— Yo'q, siz emassiz! - dedi Meri xoch bilan.
Kolin ko'zlarini katta ochdi. Ilgari hech kim unga
bunday demagan edi. U g'azablangan, lekin ayni paytda
biroz mamnun edi. 'Nima demoqchisiz? O'lishimni
bilasan! Hamma o‘lib ketaman deydi!”
— Ishonmayman! — dedi Meri oʻzining noxush ovozida, —
Odamlarning senga achinishlari uchun shunday deysan. Siz o'lish
uchun juda qo'rqinchlisiz!
Kolin og'riqli belini unutdi va karavotga o'tirdi,
- U tushdan keyin hammamiz bilan juda yomon bo'ldi,
chunki siz kelmadingiz, xonim.
— Mayli, band edim. U bunchalik xudbin bo'lmaslikni o'rganishi kerak, -
sovuqqonlik bilan javob berdi Meri. U qanchalik xudbinlikni unutdi
u
u
Hindistonda kasal bo'lganida edi. — Hozir borib, uni ko'raman.
Uning xonasiga kirganda, u charchagan ko'rinishda
yotoqda yotardi. U o‘girilib unga qaramadi.
'Sizga nima bo'ldi?' — so'radi u xoch bilan. “Belim
og‘riyapti, boshim og‘riyapti. Nega tushdan keyin
kelmadingiz?
— Men Dikon bilan bog'da ishlagan edim.
— Agar men bilan gaplashmay, u bilan qolsangiz, u
bolani bog'ga qo'ymayman!
Meri to'satdan juda g'azablandi. — Agar Dikonni jo'natib
yuborsangiz, men bu xonaga boshqa kirmayman!
— Agar shunday desam, kerak bo'ladi. Men xizmatkorlarga seni bu yerga olib kirishga majbur
qilaman, — dedi.
— Oh, mayli, shahzoda! Lekin hech kim meni gaplashishga majbur qila olmaydi
Darhol xonadan chiqing! — deb qichqirdi va unga kitobni
uloqtirdi.
- Men ketaman, - deb baqirdi Meri, - men kelmayman
40
41
Yashirin bog'
Kolin qo'rqadi
— Bu Kolin! - deb o'yladi Meri. — O'zini xasta qilib qo'ymagunicha,
baqirishda davom etadi! U qanchalik xudbin! Kimdir
uni to'xtatish kerak!
Shu payt Marta xonaga yugurib kirdi. — Nima qilishni
bilmaymiz! u yig'lab yubordi. - U sizni yaxshi ko'radi, xonim!
Keling, uni tinchlantira olasizmi, iltimos!
— Xo'sh, men unga judayam qattiqqo'lman, — dedi Meri va sakrab tushdi
yotoqdan. — Men uni to'xtataman!
— Toʻgʻri, — dedi Marta. — Unga senga o‘xshagan odam kerak, u
bilan bahslashish uchun. Bu unga o'ylash uchun yangi narsa beradi.
Meri Kolinning xonasiga, to'g'ridan-to'g'ri to'shagiga yugurdi.
— Qichqiriqni bas qil! — jahl bilan qichqirdi u. — Darhol
toʻxtang! Men sizni yomon ko'raman! Hamma sizni yomon ko'radi!
Shunday qichqirsang o‘lasan, umid qilamanki!
Qichqiriqlar darhol to'xtadi. Kolin bilan birinchi marta
kimdir bunchalik jahl bilan gapirgan edi va u hayratda
qoldi. Lekin u o'ziga o'zi jimgina yig'lashda davom etdi.
“Belim qiyshayib ketyapti, buni sezyapman! Men bilaman
Do'stlaringiz bilan baham: |
