Secret bog'I

32

---

Kolin bilan uchrashish
5
Kolin bilan uchrashish
'Yo'q, men emasman. Men Meri Lennoksman. Mister Kreyven mening 
amakim. — U mening otam, — dedi bola. — Men Kolin Kreyvenman.
— Hech kim menga uning o'g'li borligini aytmagan! - dedi Meri juda 
hayron bo'lib.
— Xo'sh, hech kim menga bu yerga kelishingni aytmagan. Men kasalman, 
ko'rasiz. Odamlar meni ko‘rishlarini va men haqimda gapirishlarini 
xohlamayman. Tirik bo‘lsam, belim otamga o‘xshab qiyshiq bo‘lishi mumkin, 
lekin o‘lib qolarman”.
— Bu qanday g'alati uy! - dedi Meri. "Ko'p sirlar! 
Otang tez-tez kelib turadimi?
— Tez-tez emas. U meni ko'rishni yoqtirmaydi, chunki bu unga onamni 
eslashga majbur qiladi. U men tug'ilganimda vafot etdi, shuning uchun u meni 
deyarli yomon ko'radi, menimcha.
— Nega o'laman deysan? – deb so‘radi Meri. — Men doim kasal 
bo'lganman. Men bir necha marta deyarli o'lganman va hech qachon 
belim mustahkam bo'lmagan. Doktorim o'limga ishonchim komil. Lekin 
u otamning amakivachchasi va juda kambag'al, shuning uchun u 
mening o'limimni xohlaydi. Keyin mening ko'pikim o'lganda, u hamma 
pulni oladi. Dori beradi, dam olishimni aytadi. Bir marta Londondan 
katta shifokorimiz bor edi, u menga toza havoga chiqib, tuzalib 
ketishimni aytdi. Lekin men toza havoni yomon ko'raman. Yana bir 
narsa, hamma xizmatkorlar men xohlaganimni qilishlari kerak, chunki 
jahlim chiqsa, kasal bo‘lib qolaman”.
Meri bu bolani yaxshi ko'radi, deb o'yladi, garchi u juda g'alati 
tuyuldi. U unga ko'p savollar berdi va u Hindistondagi hayoti haqida 
hamma narsani aytib berdi.
'Yoshingiz nechida?' — deb soʻradi u birdan.
— Men o‘n yoshdaman, siz ham, — deb javob qildi Meri bo‘lishni unutib
I
Yarim tunda Meri uyg'ondi. Kuchli yomg'ir yana yog'a 
boshladi, shamol esa eski uyning devorlarini shiddat 
bilan esdi. To'satdan u yana yig'layotganini eshitdi. Bu 
safar u kimligini aniqlashga qaror qildi. U xonasini tark 
etdi va qorong'uda yig'lash ovozi, dumaloq burchaklar va 
eshiklar orqali, zinadan yuqoriga va pastga, katta uyning 
narigi tomoniga bordi. Nihoyat u kerakli xonani topdi. U 
eshikni itarib ochib ichkariga kirdi.
Bu chiroyli eski mebel va rasmlar bilan jihozlangan katta xona 
edi. Katta karavotda oriq, oppoq, ko'z yosh to'kkan, charchagan va 
xochcha ko'rinadigan bola yotardi. U Maryamga tikildi.
'Siz kimsiz?' pichirladi u. — Siz tushmisiz?
'Siz kimsiz?' — shivirladi bola.
34
35

---

Yashirin bog'
Kolin bilan uchrashish
Ehtiyot bo'ling, chunki siz tug'ilganingizda bog'ning eshigi 
qulflangan va kalit ko'milgan edi. Bu o'n yil oldin bo'lganini 
bilaman.
— Men senga qo‘shiq aytaman. Mening xizmatkorim Kamala 
Hindistonda shunday qilar edi, — dedi Meri va ko‘p o‘tmay Kolin uxlab qoldi.
Ertasi kuni tushdan keyin Meri Kolinga yana tashrif buyurdi va u 
uni ko'rganidan juda xursand bo'lib tuyuldi. U hamshirasini jo'natib 
yubordi va Meri tashrifi haqida hech kimga aytmadi. Meri ham hech 
kimga aytmagan. Ular uning kitoblaridan ba'zilarini birga o'qishdi va 
bir-birlariga hikoya qilishdi. Ular zavqlanib, baland ovozda 
kulishayotgan edilar, birdan eshik ochildi. Doktor Kreyven va missis 
Medlok ichkariga kirishdi. Ular hayratdan yiqilib tushishiga sal qoldi.
— Bu yerda nima bo‘lyapti? – so‘radi doktor Kreyven.
Kolin tik o'tirdi. Meri uchun u xuddi hind shahzodasiga o'xshardi. "Bu 
mening amakivachcham Meri Lennoks", dedi u xotirjamlik bilan. — Menga 
yoqadi. U menga tez-tez tashrif buyurishi kerak.
— Kechirasiz, ser, — dedi bechora Medlok xonim
Kolin to'shakda o'tirdi va juda qiziq tuyuldi. — Qaysi eshik? Kim 
qulflagan? Kalit qayerda? Men buni ko'rmoqchiman. Xizmatkorlarga 
uning qayerdaligini aytishga majbur qilaman. Meni u yerga olib 
ketishadi, siz ham kelishingiz mumkin.
— Oh, iltimos! Buni qilma! - qichqirdi Meri. Kolin unga tikilib qoldi. 
— Koʻrishni xohlamaysizmi? — Ha, lekin agar siz ularni eshikni 
ochishga majbur qilsangiz, bu hech qachon sir bo'lib qolmaydi. 
Ko'ryapsizmi, faqat
biz
bu haqda biling, agar biz - agar kalitni topsak, 
har kuni u erga borib o'ynashimiz mumkin. Biz bog'ning yana 
jonlanishiga yordam bera olamiz. Bu haqda bizdan boshqa hech kim 
bilmaydi!
— Tushundim, — dedi Kolin sekin. — Ha, men shuni xohlardim. Bu bizning 
sirimiz bo'ladi. Menda hech qachon sir bo'lmagan.
— Balki, — deb qoʻshib qoʻydi Meri donolik bilan, — agar 
yurolmasangiz, sizni nogironlar aravachangizda itarib yuboradigan 
bola topib, boshqa odamlarsiz birga borarmiz. Tashqarida o'zingizni 
yaxshi his qilasiz. Men bilaman.
— Xohlayman, — dedi u xayolparast. — Menimcha, men yashirin 
bog'da toza havo olsam.
Keyin Meri unga moor, Dikon, Ben Weatherstaff va robin 
haqida gapirib berdi va Kolin hammasini katta qiziqish bilan 
tingladi. U tabassum qila boshladi va yanada baxtliroq 
ko'rindi.
"Menga bu erda bo'lganingiz yoqadi", dedi u. — Har kuni kelib, meni 
ko‘rishing kerak. Lekin hozir charchadim”.
Meri uchun u xuddi hind shahzodasiga o'xshardi.