«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

Пайғамбарларга иймон келтириш баёни
Санову ҳамд қудратлиғ Худоға,
Ки иймон келтирубмиз анбиёға.
Аларнинг аввали ким Одам эрди,
Муҳаммад барчасиға хотам эрди.
Бариси Тангрини суйған қулидир,
12 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Бариси жаннати ризвон гулидур.
Худонинг ҳукмини ҳар феълу сўзга,
Набилар қилмади бир зарра ўзга.
Етушмас ҳеч валилар жолариға,
Етушмас балки хоки полариға.
Алардур зурриёти Одами хок,
Гунаҳдин анбиёни барчаси пок.
Алардин баъзи ишки қилдилар нақл,
Қилур таъвилини Нўъмони боақл.
Ул иш қасдан эмасдур анбиёдин,
Аларға лағзиши подур хатодин.
Алар қасд ила ҳаргиз қилмадилар,
Буюрғон амридин айрилмадилар.
Бари дарёйи раҳматда эди ғарқ,
Расул ила Набида бўлди бир фарқ.
Бариси Тангридин тобти хитоб ул,
Набиға шарт эмас, аммо китоб ул.
Расулиға эрур шарт, э неку ном
Вале бўлди бариға ваҳйу илҳом.
Набидур ҳар Расул англағувчи бўл,
Ва лекин ҳар Наби эрмас Расул ул.
Дедилар пораи мўмин болоси:
«Эрур бир маънида ҳар иккаласи».
Салаф ким айлади лутфу иноят,
Деди: «Аввалғиси машҳур ривоят».
Башар пайғамбарин Султони аъдал,
Малак пайғамбаридин қилди афзал.
Бу сўздур мазҳаби суннат жамоат,
Алар ҳар не деди, қилғил итоат.
Дедилар: оммаи фарзанди одам,
Малакнинг оммасидин фазли кўп ҳам.
13 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Китоби «Кофий»ким пур босафодур,
Деди: «Омма бу ерда атқиёдур».
Башарда вар на чандон беамалдур,
Баҳойимдек эрур, бал ҳам азаллдур.
Паямбарнинг бори одилу аъдал,
Ва лекин баъзисидин баъзи афзал.
Савобу рутбада афзал эрур ҳол,
Мусовийдур нубувват бирла ирсол.
Барининг меҳтарини Мустафодур,
Ҳабиби Ҳақ, нигини анбиёдур.