«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Риезат бирла бўлса эртаю кеч
Ўшалким сидқи иўқтур - қилгани ҳеч.
Бўлур дўзах ани охир макони,
Қутулмас ҳаргиз андин жисму жони.
Агар иймон насиб этса кишиға,
Берур ужра ани хўб қилмишиға.
Агар чанди кабоир қилса беҳад
Тамуғда қолмас иймонлиғ муаббад.
Илохи, осиймиз, бечорадурмиз,
Ҳавойи нафс ила оворадурмиз.
Қўноқмиз бир кеча дунёйи ҳеча,
На ишлар кечадур биздин бу кеча?!
Бу тунда тут бутун иймонимизни,
Сабоҳ қутқор тутундин жонимизни.
Кўнгил сандуқина бир бебадал дур
Ўзинг рост айлагил, ё Кошифаз —Зур.
Ўшал дур қасдина шайтони бадбахт
Тушубдур кўп ҳавохоҳи билан сахт.
Агар бўлсанг мани ҳолимга ҳомий,
Тўзар кулдек адувларни тамоми.
Агар Сен сақласанг раҳмат йўлидин,
Адув қул келса, на келгай қўлидин.
Яна иймонда айди аҳли таҳқиқ:
«Худодиндур ҳидоят бирла тавфиқ».
Худонинг феъли ул махлуқ эмасдур,
Киши ҳаргиз ани махлуқ демасдур.
Дедилар маърифат бирла ул иқрор
Ўшалким бандасини феълида бор.
Нечукким бандани халқ этти Мавли,
Тақи махлуқ эрур феъли ва қавли.
Эрур бир маънида иймону ислом,
11 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Буни билса керак, ҳар хосу ҳар ом.
Аимма қавлини берк ушла зинҳор,
Жадални нафъи йўқ бўлса, на даркор.
Фаришталарнинг баёни
Малоикким эрурлар олами ғайб,
Ҳама Ҳақ бандасидур бешаку райб.
Алар фориғ эрур ичмак — емакдин,
Ёмон қилмоқ, қабоҳат сўз демакдин.
Нисо эрмас аларнинг васфи, эр ҳам
Би ло шақват яратги Шоҳи олам.
Алар барча Худонинг тоатида,
Эмас ғофил алар ҳеч соатида.
Агарчи барчаси тоат сиришта,
Муқарраб баъзидин баъзи фаришта.
Мусулмонлар ўқур Қуръонки ҳоло,
Эрур барча каломи Ҳақ Таоло.
Тақи Пайғамбаримиздин бурун, бил,
Худовандим кутубки қилди нозил.
Юборди ҳар қаю пайғамбариға,
Ки иймон келтирибдурмиз бариға.
Бариси Ҳақ Таолонинг каломи,
Муни билса керак, ҳар хосу омий.
Каломи васфидур, эй одамизод,
Қилиб эрдим сифоти бобида ёд.