S h a n t a r a m

ONUNCU BOLUM
ıM^îr
inikti. Altından eğilerek geçmek zorunda kaldık. İçeri girdiğimizde kapı gürül 
tüyle yere kadar indi.
rini ve içerideki sekiz adamı görmeme izin vermişlerdi. İkinci endişem etrafı­
mızdaki raflardan bize bakan büyük el fetıerleri ve çekiçlerdi.
Meraklı görünmemeye çalışıyordum ama sağa sola bakınmaktan da kendi-
bir marangoz tezgâhına bıraktı.
“Otur,” dedi.
Yerimden kıpırdamayınca kollarını sabırla göğsünde kavuşturup arabada 
bizimle gelen çam yarmasına baktı. Adam yanıma geldi.
Yaşlı bir kiralık, 
önce sen vur
, diye öğütlemişti. 
Ve yumruğuna biitü
* 
öfkeni kat.
Adam kafamın sağına sert bir şaplak indirdiğinde bu darbenin etkisiyle sav­
ruldum ve ona kısa ve sert bir aparkatla karşılık verdim. Şansım yaver gitti de 
çenesinin tam ucuna isabet ettirebildim.
Adam afallayarak bir adım geriledi. Diğer ikisi silahlarına davrandı. Esld 
model tabancalardı. Unutulmuş bir savaştan kalan ordu silahları.
arabalardan zorla yol alarak 
içinde sanayi bölgesindeki bir depoya ulaştı. Depo geniş bir arazide t 
yükseliyordu. Diğer binalarla arasında epey bir mesafe vardı. Dand 
gelmişti. Motorum çakıl taşlı patikada duruyordu.
Şoför arabayı park etti. Panjur gibi yukarı kayarak açılan kapı yarısına
İki büyük endişem vardı. Birincisi gözümü bağlamamışlardı. Deponun ye
mi alamıyordum. Nihayet gözlerimi küçük deponun arka duvarının dibinde 
tek başına duran alçak sandalyeye diktim. Bir havuz mobilyasıydı. Neon yeşi 
ve limon sarısı iplerle örülen bir şezlong bozması. Altında geniş bir leke vardı.
Kalem bıyıklı, hikâyesi kıt Danda beni tepeden tırnağa yoklamaya koyul­
du. Bıçaklarımı liderine verdi. Lider bunları bir süre inceledikten sonra alça
i

---

DAĞ GÖLGESİ ■ 93
Liderleri yine iç çekti ve başını salladı.
Dört adam beni yakalayıp zorla şezlonga çöktürdü. Hindistan cevizi lifin­
den iplerle ellerimi şezlongun arka bacaklarına bağladılar. Bir başka ipi de alt­
tan geçirip bacaklarıma bağladılar.
Elebaşları nihayet ellerini çözüp yanıma geldi.
“Kim olduğumu biliyor musun?”
“Yoksa bir eleştirmen misin?” dedim. Korkumu belli etmemeye çalışı­
yordum.
Kaşlarını çatıp beni baştan aşağı süzdü.
“Merak etme. Biliyorum,” dedim. “Bir akrep gördüm mü tanırım.”
Lider başını salladı.
“Bana Vishnu derler.”
Sanjay’ın büyük bir çete hesaplaşmasından sonra canını bağışladığı adam. 
Daha sonra Akrepler Çetesi’ni kurmuştu.
“Neden bütün haydutlar kendilerine tanrıların isimlerini seçer?”
“Ben de sana mevta diyeyim ha, hoşuna gider mi, 
bahirıchudhV
’ diye bağır­
dı Danda tükürükler saçarak.
“Düşündüm de,” dedim dalgın bir tavırla, “Danda bir tanrı değil. 
Yanılıyorsam düzelt lütfen ama Danda yalnızca bir yarı tanrı. Önemsiz bir 
insan kırması.”
“Kapa çeneni!”
“Sinirlerine hâkim ol, Danda,” diye uyardı Vishnu. “Konuyu değiştirmeye 
çalışıyor, görmüyor musun? Aklı sıra sana yem atıyor.”
“Bir yarı tanrı,” diye alay ettim. “Dur bir tahminde bulunayım. Bahse gire­
rim kısa kibriti hep sen çekiyorsundur, hı?”
“Sus!”
“Sıkıldım,” dedi Vishnu esneyerek. “Demin söylediğimi unutabilirsin, 
Danda. Ona istediğini yap. Umurumda değil.”
Danda bunu duyar duymaz yumruklarıyla üzerime saldırdı. Başımı hızla 
sağa sola savurduğum için ancak üçte birini tutturabiliyordu. Birden durdu. 
Yukarı baktığımda deminki çam yarmasının Danda’yı omzundan tutup kenara 
çektiğini gördüm.
Sonra Vishnu’nun gorili suratıma bir yumruk attı. Orta parmağındaki 
demir yüzük yanağımı yardı. İşini biliyordu. Kemiklerimi kırmadan canımı 
yakıyordu. Sonra taktik değiştirdi ve kafamın yanlarına tokat atmaya başladı.
Birini uzun süre yumruklarsanız parmaklarınızın eklem yerleri çatlar ya da 
adam ölür veyahut ikisi birden olur. Ama onu yumruklarınızla biraz yorarsa-

---

mz, sonraki tokatlarınız müthiş acı verir ve onu bütün gün dövmeye devan 
edebilirsiniz.
İşkence. Düz bir çizgide ilerler ve çok ağırdır. Öyle bir yoğunluğu vardır lcj 
kendi merkezinize çekilir ama yalnızca hayatın boktanlığını düşünebilirsiniz.
Ama bir şeyi iyi öğrenmiştim. Dayak başladığında çenenizi kaparsınız. Hiç 
konuşmazsınız. Bitene kadar tek kelime etmezsiniz. Ve eğer başarabilirseniz, 
asla bağırmamalısınız.
“Yeter,” dedi Vishnu bir ay gibi gelen iki dakikanın sonunda.
Adam geri çekildi ve Danda’nın uzattığı bir havluyla yüzündeki terleri sildi. 
Danda adamın omuzlarını ovmak için parmaklarının ucuna kalktı.
“Pakistan’ı anlat,” dedi Vishnu dudaklarımın arasına bir sigara sıkıştırarak.
Ağzımdan damlayan kanlı salyalarla bir nefes çektim ve dumanı üfledim. 
Neden bahsettiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu.
“Pakistan,” diye yineledi.
Ona boş boş baktım.
“Goa’ya gittiğinden haberimiz var,” dedi usulca. “Bazı silahlar almışsın. 
Tekrar soruyorum. Pakistan’ı anlat.”
Silahlar, Goa ve Sanjay. Karmanın çarkı dönüyordu. Ama korkumun ara­
sında hep bir ses duyarım. Bana er geç