С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

У сўзини шартта кесиб, кўзасини елкасига қўйибди-да:
— Кечадан бери болалари.м ташна, томоқлари қақраб кет-
ганига раҳмим келиб, қўрқа-писа сувга чиқдим,— дебди.
— Бирон эркак кишингиз йўқмиди, шундай қўрқинчли
кунда ўзингиз сувга чиқибсиз? — сўрабди Эргаш.
— Эрим бор. У болаларим билан мени бпр ғорга яшириб,
ўзи тоққа қочди. Бир эчки билан бир қўйимиз бор эди, уни ҳам
босмачилардан олиб қочиб кетди,— дебди-да, жарлик четига —
катта йўлга чиқибди.
Худди шу найт узоқда бир отлиқ кўринибди. Ўрта ёшлардаги
бу одамнинг қорнн ниҳоятда катта экан, унинг белида қиличи,
орқасида милтиги бор экан. Пешанасини рўмолча билан тангиб
олгани босмачилигидан далолат бериб тураркан.
Аёл отлиқни кўрнбди-ю, қадамини тезлатибди. Аммо бос.мачи
отига бир-икки қа.мчи босиб, унга етибди-да:
— Тўхта! — деб буйруқ берибди.
Аёл қўлидагп кўзани ерга улоқтириб, чакалакзорга қочибди.
Бос.мачи отдан тушиб, отини бир шохга боглабди-да, аёлнинг
орқасидан қувиб кетпбди.
Аёл буталар ва чакалаклар орасида шамолдек учиб, юзи, бошн.
оёқ-қўлларининг тилиннши ва кийимларининг йиртплнншга
210
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

царамай, югурибди. Семиз босмачи эса тез югуролмас, тиканли
дарахтлар орасидан тез ўтолмас экан.
Босмачи қарасаки, унга етолмайди, хотин билан ўзи орасидаги
масофа борган сари узоқлашмоқда. У милтиғини қўлга олиб:
— Тўхта! Йўқса отаман! — деб қичқирибди.
Буни эшитган аёл қадамини яна тезлатибди. Босмачи ҳавога
қараб ўқ узибди. Милтиқ овозини эшитган аёл ўқ едим, деб
ўйлаб фарёд чекибди-да, ерга юзтубан йиқилибди. Босмачи
ўлжасини қўлга киритиш умидида бамайлихотирлик билан унга