С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ўрин-кўрпа йигилган сандиқ кўринди. Сандикни очса, ичи тўла
нон экан. Етим беш кунлик сафарини мўлжаллаб бешта нонни
олди-да, уйдан чиқди. Унинг кўзи айвонга осиб қуйилган саватга
тушди. Саватга қараса, нами қочмаган қурт билан тўла экан, қурт-
дан ўнтасини танлаб, нонларнинг устига терди ва ҳужрага бориб,
уларни ўз латтасига боглади-да, йиртиқ-ямоқ кийимларини кийиб,
чўнонлик таёгини қўлга олиб, тугунни қуйнига тиқиб йўлга
тушди...
181
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Ктнм ҳали қишлоқдан чиқишга улгурмагаи ҳам эдпкн, қарши-
сидан от минган хўжайин чиқиб қолди.
— Йўл бўлсин, қаёққа кетянсан?— деб сўради у.
— Ҳеч қаерга! Шунчаки тоза ҳаво олай деб чиқиб эдим,—
деди Етим қўрқиб, қалтироқ овоз билан.
— Тоза ҳаво одиш учун?! Кун бўйи шамолга тўймаган экан-
сан-да,— деб хўжайин отдан тушди ва Етимнинг қўйнидаги ту-
гунни очиб кўрди,— Нон емасдан юриб, бир йўла беш нон ва
ўнта қурт емоқчи бўлибсан-да,— деди хўжайин дагдаға билан.
Етим индамади. Хўжайин тугунни ўраб Етимнинг қўлига тут-
қазди-да, отига миниб:
— Қани, олдимга туш!— деди.
Етим олдинда пиёда, хўжайин орқада от миниб қишлоқ ичка-
рисига равона бўлдилар. Дарвоза олдига борганда Етим хўжайин-
нинг ҳовлисига кирмоқчи бўлганди, хўжайин йўлини тўсди:
— Энди менинг ҳовлимда сенга жой йўқ, катта йўл, кета-
вергин,— деди. Етим йўлга тушди, лекин хўжайин ҳам унинг ор-
қасидан қолмади. Тахминан беш километр йўл юргач, бир ҳовли
олдига етдилар. Дарвоза олдида милтиқ ушлаган қоровул турарди.
— Тўхта!— деб буйруқ берди хўжайин.
Етим тўхтади. Хўжайин отдан тушиб, отини кўча четидаги
бир дарахтга боғлади-да, Етимни олдига солиб, ҳовлига олиб