С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ри, майдалаб ўрилган қора сонларию нақш олмадек қизил юзлари
бойни ҳайратда қолдирди. Сора кўҳна либослар ичида унинг наза-
рида тупроқ-қум орасида қолган яхлит олтин сингари товланиб
кўринди, унинг нур тўла юзи бошидаги рўмоли тагидан бамисоли
булут остидан ярим кўриниб турган ўн тўрт кунлик ой каби жил-
валанар, қора қошлари остидаги чақнаб турган кўзлари тонг
юлдузлари каби кўзни қамаштирарди...
* * *
Зиёфат бўлган кундан бошлаб бой Сорани қўлга киритиш
пайига тушди. Бунда у хотинлари ўртасидаги зиддиятдан фой-
даланмоқчи бўлди. Кичик хотинига уйлангандан сўнг катта хоти-
ни бойнииг назаридан қолган, кичик хотини эса ўзининг ёшлиги
ва ҳусни жамолидан фойдаланиб, эри орқали кундошига азоб бер-
дирар, уни хўрларди. Ўзаро жанжалда катта хотин кундошидан
қолишмаса-да, бой олдида ўз сўзини ўтказа олмас, ҳар бир жанжал-
дан сўнг бой кичик хотинининг тарафини олиб, катта хотинини
койир, баъзан урарди ҳам.
Энди катта хотинга кундошидан' ўч олиш вақти етганди.
У ўзи воситачилик қилиб, бойни бирон ёш хотинга ром қилиш,
кундошини азобга гирифтор этиш ва ўзи ёниб келаётган рашк
оташида рақибасини куйдиришни истарди.
Сора ва бойнинг унга бўлган ҳаваси катта хотинга жуда
қўл келди. У бойнинг ифлос ниятини амалга оширишда воситачи
бўлишни бой олдида рўйи рост ўз зиммасига олиб, астойдил ишга
киришди: зиёфат куни Соранинг қўлига рўмолни қўйишда даст-
лабки фаолиятини кўрсатди. Шундан сўнг эри билан гапни бир қи-
либ, Сорани тузоққа илинтириш найига тушди.
У ҳар куни Сорани чақириб келиб, уй ишларига ёрдам беришни
сўрар, иш вақтида ёки чой ичиш пайтида фурсатни топиб, бойни
таърифлар: унинг «софдил»лиги, хотин-қизларни яхши кўриши,