С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Бу гапларни Сора шу даражада баланд овоз билан айтдики,
бойнинг катта хотини ўзини эшитмаганликка солса ҳам, уйда
ўтирган кичик хотини эшитиб:
— Нима гап, нима гап?— деб йўлакка югуриб чиқди.
Аммо у етиб келгунча Сора ҳовлидан чиқиб кетган эди. Эр-
хотин уришиб қолдилар.
Сора уйига бориб бой «кўрмана» деб берган ва ҳали бошига
илмаган рўмолни қўйган жойидан олиб келиб бойнинг дарвозаси
йўлагидан ҳовлисидан ирғитиб кетди. Шундан сўнг у бойникига
қадам босмади.
III
Сора бойникидан қатъий оёқ тортган бўлса ҳам, бой ундан
умидини узмаган эди. Энди у Сорани батамом қўлга олиш йўли-
ни ахтарарди. Ҳатто бу мақсадга эришиш учун у Муродни орадан
кўтаришни ҳам кўнглидан ўтказганди. Лекин Муродни орадан
йўқотиш учун уни ранжитмаслик, кўнглини кўтариб, ширин
муомалалар билан уни ўзига янада тортиш керак эди.
Ўша куни кеч кириб, Мурод қўйларни яйловдан олиб келган-
дан сўнг бой уни меҳмонхонага чақириб, ўзи билан Сора ўртасида-
ги рўй берган воқеани қуйидагича ҳикоя қилди:
— Мен хотинингни ўз қизим ва келинимдек билардим ва унга
оталарча муомала қилардим. Бугун бир кумуш узукни «оталик
ёдгорлиги» деб бермоқчи бўлсам, у қандайдир шубҳаларга берилиб,
менга қаттиқ гаплар айтди, янгаларинг олдида мени шарманда
қилди...
Бу гап Муродни ўйлантириб қўйди. Бой Муродни ҳар хил
хаёллардан холи қилиш мақсадида яна гапида давом этди:
— Сенга бу воқеани Сора ўзи тушунганича айтса, мендан
беҳудага хафа бўлиб юрма, гапнинг ростини айтдим. Унга айтиб
қўй, бундан кейин менинг ҳовлимга келмасин.
Бойнинг охирги сўзидан Мурод, «бой мени ишдан ҳайдаса
керак», деган фикрга келиб, хаёл суриб, хомуш кўринди, бой
эса унинг кўнглини олмоқчи бўлиб:
143
www.ziyouz.com kutubxonasi

---