С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

хусусан, Сорага бўлган «оталарча» меҳр-муҳаббати тўгрисида сўз-
ларди. Лйниқса, у Сорани бойдан уялмаслик ва ундан қочмас-
ликка ундаб, бойнинг гапига тортинмай-уялмай жавоб бериш ҳақи-
да насиҳат қиларди. Бир куни ана шундай насиҳатлардан кейин:
— Агар бойнинг сенга нисбатан бирон ўзга мақсади бўлса
ҳовлимизга келишингга йўл берармидим, қайси хотин эрининг
бошқа хотинлар билан ёмон алоқада бўлишига йўл қўйибднки,
мен йўл берсам,— деди.
Бой хотини зимдан тайёрлаётган ана шу заминга таяниб,
Сорага «дўстона» ва «меҳрибонона» муомала қилар: унга гап
ташлар ва баъзан уни ҳазил ва шўхликка йўярди.
Сора эса бойга нисбатан бўлган муомаласини ҳеч ўзгартирмади,
унинг гапларини ҳаммавақт чўчиб, нафрат билан тинглар, сўров-
ларига «ҳа» ёки «йўқ», деб қисқагина жавоб қайтарар, юзига
ҳеч қарамас ва ҳазиломуз ганларини эшитмагандек бўлиб юрарди.
142
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Сора катта хотиннинг гаплари билан бой ҳақидаги шубҳалар-
ни бир қадар унутмоқчи бўлганида, кичик хотинининг муомалала-
ри унинг шубҳасини янада кучайтирарди. У ҳаммавақт Сорага
пичинг отар, бойнинг уйига унинг келиб-кетишини ёқтирмас ва
баъзан рўйи рост койирди. Қисқаси, бойнинг кичик хотини Сорага
худди кундошдек муомала қиларди.
Бой Сорага бир неча вақт шубҳали гаплар ташлаб юргач, бир
куни унга муддаосини рўйи рост айтмоқчи бўлди: Сора бойнинг
ҳовлисидан чиқиб кетаётганида ички ва ташқи ҳовли ўртасидаги
йўлакда бой учраб, бир қўли билан Соранинг билагини ушлади-
да, иккинчи қўли билан унинг бармоғига кумуш узукни солмоқчи
бўлди.
Сора қўлини тортиб олиб, ғазабланиб:
— Сизга бу иш айб, ҳайф сизга, уялинг! — деди.