С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

эмас: бу келин менга бир қиздан қи.мматроққа тушди. Одинанинг
отасини кўмдим, ўзини уч йил боқдим, Ҳокимларга пора бериб, уни
мардикорликдан қутқаздим. У менинг шунча яхшиликларимга
қарши бир қўй ва бошқа қанча нарсаларимнинг ҳаромга чиқишига
сабаб бўлди. Охирда Ойшабибини кўмиш харажати ҳам менинг
гардани.мга юкланди. Шунча ташвишу шунча харажатлар бада-
лига бу қнзни келин қплдим. Сен бу ганларшшг ҳеч бирини ўйла-
майсан-да, жонинг борича: «Гадой қизни келин қилдинг», деб
бақирасан... Бундай ганларни қўхқ никоҳ қилганимизга қирқ кун
бўлди;ҳалигача буларнинг бирга ётганлари маълум эмас. Сен қан-
94
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

дап ўйлайсан: айб келпндами ёки жувонмарг бўлгур Ибоддами?
— Айб келинда ҳам эмас, Ибодда ҳам эмас, балки айб сизнинг
ўзингизда. Сиз тентак бир гадой қизии келин, деб олиб келдингиз,
Ибод нима қилсин, у бошда ҳам уни истамайман, деган эди. Х,али
ҳам унга ўз хотиним деб қара.майди. Кслиннинг ўзи бўлса, кел-
ганидан бери на менга, на Ибодга, на келин кўриш учун келган
хотинларга бир оғиз бўлсин гапирган эмас, қанча гаи ташласам
ҳам жавоб бермайди. Жиғига тегсам ҳатто бетимга ҳам қарамайди,
бошини кўтармасдан, зўр билан бир қарайди-да, тағин кўзини
юмади. Халигача бирон нарса егаплигини ё у.хлаганини кўрган
эмасмиз, олдига қўйиладиган кундалик овқатни қандай бўлса
шундайлигича қайтариб олиб чиқаман, ўрнидан қимирлаганини
ҳам кўрган эмасман, қачон қарасам тиззасинн қучоқлаб деворга
суяниб ўтирган бўлади.
— Ҳар ишда мени айблайсан,— деди Арбоб Камол, - ўзинг ва
бошқалар бутун айбсизсиз. Ҳолбуки. айбнннг бариси ўзингда. Ўғ-
лингга насиҳат қилмайсан, келинни ўзингга ва ўғлингга ром қи-