С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Шу пайтда Арбоб Камол кўчадан тохшла-тойила ўз ҳовлисига
кирди. Одати бўйича, Арбоб ҳар кеча хуфтонни ўқигач, дарров
уйига келар эди, бу кеча муҳим иш тўгрисида имом билан гапла-
шиб қолгап бўлса керак, икки соат чамаси кечикиб қайтди.
Арбоб ичкари ҳовлисига кприб Ибоднинг уйи томонга бурилди,
секингина бориб эшикнинг тирқишидан қаради: уйнинг бир бур-
чагида чироқпоя устида чўян қора чироқ милтиллаб ёнмоқда эди,
иккинчи бурчакда Гулбиби тиззасини қучоқлаб деворга суяниб
ўтирмоқда ва уйқу элтгандай, бошини тиззасига қўйган эди.
Арбоб уйнинг ҳар томонига диққат билан қаради. Ибод йўқ.
Арбоб қайтиб ўз уйига кирди, унда хотини чиғириқ чиқараётга-
нини кўриб:
— Эртадан кечгача сени чигириқ бошида кўраман, мунча
нахтани нима қилмоқчисан?— деди.
— Сизнинг вақтсиз тўйингизнинг ка.мчиликларини тўлдириш
учун ҳали кўн меҳнат қнлишим керак,— деди хотин,— ҳар ким
келин кўргани келса уятдан ўлаёзаман, ер ёрилмайдики, кнриб
кетсам: келин, янги куёв... уйда бир янги кўрпа-ёстиқ йўқ, дорда
биронта янги тўн, янги кўйлак, янги белбог йўқ, бўгчаларга
ёпилган бирон кириуш, деворга ёйилган бирон дорпеч йўқ...
Агар сиз менинг сўзимга кирсангиз эди, бу нарсаларнинг бариси
келин билан бирга келар эди. Сиз ўзбилармонлик қилиб яп-ялан-
гоч бнр қизни келин деб судраб келтирдингиз, ўз фикрингизча,
гўё текинга келин туширдингиз, мен шўринг қургур жиқоз тайёр-
лаш учун кўп уринсам керак, бунинг устига уйдаги бор бисотимиз
ҳам буларнинг жиҳозига кетиб, харжи мумсик ду чандон бўлади.
— Сен,— деди Арбоб,— темирчилигингни сира қўймадинг,
дея,— бир огзинг очилдими, сурнайчидек нафас олмаодан сайрай
берасан. Сен бу келин текинга келган деб ўйлайсанми? Ундай