С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

бур эди.
Шоҳназар ўзи танлаб қизини унга бермоқчи бўлганда у ҳам
«одамгарчилик» қилиб давлатининг ярмини унпнг этагига тўкмоқ-
чи бўлди. Шоҳназар бу иши билан гўё Арбоб Камолга: «Сен ме-
нинг қизимни паст урган бўлсанг ҳам, сендан уч баравар ортиқ
пул харжлаб, қизимнинг қадрини кўкка кўтарадиган куёв то-
нилди», деб фахрланар эдн.
Лекнн Ибод, Гуландом ва уладжинг оналари бу ишга сира
розн эмас эднлар. Ибод билан Гуландом бир-бировларини севиш-
ган бўлиб, бошқа кишини истамаслар эди. Ибоднинг онаси Арбоб
Камолга: «ўзимиз билан давлат ва обрў тўгрисидан тенгдош бўлган
Шоҳназар қизнни рад қилмагил», деб ёлворганидек, Гуландомнинг
онаси ҳам ўз эрига: «Гулдек қизингни ёши элликдан ошган
«занкуш» (хотин ўлдирар) бир шум қадамга бермагил, Арбоб
Камолнинг иши бнр ёқли булгунча кутиб тургил»,— деб ялинар
эди. 
"
89
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Лекин бу эътнрозлар, бу ялинши-ёлворишлар, икки худбпн эр-
какка таъсир қплмади, бўлар иш бўлди.
Бўлар иш бўлди, лекин Гуландом билан Ибод орасидагн
ошиқопа алоқа кесилмади.
XXVII
КЕЛИН ТУШИРИШ
Охири бахт қуши Арбоб Ка.мол бошнга қўндп. Опшабнбн
умидсизлик, кимсасизлик орасида бир ҳафтагина огриб ётпб ўлди,
бу хабарни ҳаммадан бурун қншлоқ п.моми мулла Хакира.ҳ Арбобга
зшпттприб, уни қутлаб, деди:
— Еукун Ойшабибинийг азасн э.мас,, сенинг тўГшнгдир. Ойша-
бибишшг жума оқшомини ўтказиш билан Гулбибинн дарров
Ибодга никоҳ қиламиз, бизнинг тўенани тузукроқ берасан-да.
— До.мла,— деди Арбоб,— сен назари настлигингни сира
ташламадинг-да! Худо ҳушвақтлнкнп насиб қилса, тўёна писанд