С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

У ҳам очиққан, ҳам чарчаган эди. Ерга чўзилиб, бир оз ухламоқчи
бўлди, лекин очлик мижжа қоқтирмади.
Офтоб чиққач, у ўрнидан туриб, овқат қидиришга тушди.
Ёввойи ўтларнинг илдизларидан бошқа ҳеч нарса тополмади,
уларни ейишга эса кўнгли йўл қўймас, чунки икки йил бурун илдиз
еб, ўлгудек тортган азоби ҳали хотиридан кўтарилмаган эди. Шун-
дан сўнг у янги чиққан кўкатларни узиб чайнаб кўрди, улар
ҳам аччиқ эди, ютолмай, тупуриб ташлади.
Аммо бирон нарса топиб ейиш лозим зди. Жуда чарчаган
ва кучсиз бўлса ҳам бирор егулик нарса топиш умидида олдинга
интилди. Олдиндан бир қумлоқ, сувсиз сой чиқди. У дам олиш
учун қум устига чўзилди, шу пайт Етимнинг кўзи қумни кўтариб
чиққан сарғиш қуббасимон нарсаларга тушди. У қўл узатиб,
улардан бирини узиб кўрди-ю, кўзи чарақлаб, оғзидан сўлак
оқиб кетди. Бу унга олдиндан таниш бўлган лаззатли таом —
қўзиқорин эди.
Етим ўз ватанида чўпонлик қилиб юрганида баҳор пайтларида
қўзиқоринларни териб, чўғга 
кўмиб пиширар ва мазза қилиб
ер эди. Ҳозир унинг қўлида на туз, на олов ва на гугурт бор
эди. «Зарари йўқ, ўзи ҳам ейишли нарса, хом еб, сииаб кўраман»,
деди ўз-ўзига ва икки-уч қўзиқорини юлиб, кўлмак сувга ювди-да,
оғзига солди. Нафси бром олиб, ухлаб қолди...
184
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Етим уйқудан турганда кун пешиндан оққан, ўзи эса жуда
чарчаб қолган эди. Тошлоқ лаби билан юқорига кўтарилиб, тоза
сув топиб ичди ва яна қўзиқоринларга келиб, юз донага яқин
териб, қўйнини, устма-уст кийган эски кийимларининг киссалари-
ни тўлдириб, яна йўлга тушди...
XIII
Етим тўрт кечаю тўрт кундуз йўл юрди. Яна қўлга тушиб ко-