С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Е Т И М
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

БИРИНЧИ ҚИСМ
1
1921 йилшшг февраль ойлари эди. Амударё қирғоқларидагн
дов-дарахтсиз тақир дашту саҳролар ўлик биёбон манзарасини
намоён этарди. Жанубдан увиллаб эсаётган «афғон шамоли»гина
бу жонсиз биёбошги талвасали ҳаракатга келтирганди. Кучли
шамол натнжасида кўтарилган чанг-тўзон тўфони қуёш юзини қо-
ра булутдек қоплаб олар, кундузи бўлса-да, худди қоронги кеча-
дек бу кенг биёбонда киши ҳеч нарсани кўра ол.мас эди.
Ҳали ўн икки ёшга тўлмаган Етим тўфон бошланиши биланоқ
бойнинг қўйларини ҳовузга ўхшаш ертўла-қўрага киритиб, кираве-
рншда қоровуллик қилиб турарди. Бола кўзи ва огзини чанг-
қумдан эҳтиёт қилнш учун қўллари билан кўзини бекитиб олиб,
ерга қараб ётарди...
Шамол тўхтаганича ҳам йўқ эди, қор аралаш ёмғир ёга
бошлади. Боланинг юпқа ва илма-тешик уст-бошидан ёмғир томчи-
лари ўтиб, оловда қизнтилган бигиз каби баданига санчиларди.
Бола бу азобга бардош беролмай, бошини кўтариб ўтирди, ёмғир
ёгнб, чанг тўфони босилгач, даштнннг бир четидан қўй-эчки пода-
лари, қорамол ва от тўдалари кўринди. Ҳайвонлар шимолдан
жанубга — Амударё соҳилига томон югуришарди.
Қўрадаги қўйлар қочиб келаётган молларнинг шарпасшш эши-
тпб, безовталаниб, қўзгала бошладилар. Бола қўрқди, унинг совуқ-
дан қизиган баданини қўрқувдан титроқ босди: «Агар менга топ-
шприлган қўнлар бўронга учраб қочиб келаётган бу қўйларга
қўшилиб кетса, хўжайин менн ўлдирмай қўймайди», дер эди бола
ўз-ўзнга. У қўранинг эшигига ҳар хил шох-шабба ва шуноқ босиб,
маҳкам беркитди-да, учи эгри говронини қўлга олиб, қўранинг
атрофини қўриқлай бошлади...