Russ nashriyotiga so‘z boshi

Ziyofatlaragi notanishlar  

  

Bir-birini  tanishmaydigan  mehmonlar  yig‘ilgan  bazmlarda  odatda  suhbat 

mazmunsiz  bo‘ladi  va  o‘ng‘aysizliklar  tug‘diradi.  Suhbatlar  ob-havo,  sport, 

televizion  shou  va  shu  kabilar  haqida  boradi.  Siz  jiddiy  mavzudagi  suhbatlardan 

chetda turing va tortishuvli masalalar muhokamasida o‘zingizni chetga oling.   

O‘zingizning  eski  do‘stlaringiz  bilan  yig‘ilib,  o‘tkaziladigan  kichik  samimiy 

ziyofatlar  esa  boshqa  gap.  Aynan  o‘sha  yerda  haqiqatdan  ham  qiziq  suhbatlar  va 

qaynoq bahslar olib borsa bo‘ladi. Bunday kechalarning oxirida siz haqiqatdan ham 

o‘zingizga yangi nimanidir ocha olganingizni tushunasiz.   

Ko‘p odamlarni qisqa vaqt ichida ishga olish, huddi “ziyofatdagi notanishlar” 

muammosi kabi tugaydi. Atrofda yangi odamlar ko‘p, shuning uchun, hamma bir-

biri  bilan  juda  odobli  munosabatda  bo‘lib,  xar  hil  konfliktlar  va  holatlardan 

qochishga  urinishadi.  “Bu  fikr  ahmoqona”  deb  hech  kim  aytmaydi.  Bunday 

holatlarda  odamlar  biror  bir  e’tiroz  bildirish  o‘rniga  o‘zlarini  xotirjam,  befarqroq 

tutishadi.   

Bu  o‘zini  xotirjam  tutishlar  esa  oxir  oqibat  kompaniyani  qiyinchiliklarga 

duchor qiladi. Odamlar o‘zini risoladagidek tuta olishmaganda, buni ularga aytish 

uchun  sizda  jasorat  bo‘lishi  kerak.  Hech  kim  bir  birini  hafa  qilmaydigan  muhitda 

umumiy ishga na ishtiyoq paydo bo‘ladi va na muhabbat.  

Siz shunday muhit yaratishingiz kerakki, unda odamlar oddiy narsalar haqida 

haqiqatgni  gapirishganida  o‘zlarini  yetarli  darajada  qulay  his  etishsin.  Siz  kimni 

qancha vaqt “tepish” mumkinligini tushuna olishingiz kerak. Siz odamlar u yoki bu 

jumlani aytishganida, aynan nimani nazarda tutishganini bilishingiz kerak.   

Shunday qilib, uzoq o‘ylab o‘tirmay ishga yollang. Bu notanishlar bazmining 

so‘nggidagidek holatga tushib qolmaslik uchun yagona yo‘ldir.