Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

Ршид Нури Гунтекин ■ ___ Ҳалала
сенга яна бир гапни айтиб қўяй: Бекорга гуноҳга ботиб юрма — ҳеч қим- нинг жонига қасд ҳам қилма, қўрқитма ҳам. Эгаларининг ўзига жуда зарур бўлган буюмларга кўз олайтирма ҳам. Уй эгаларига ҳам қолсин...
П а р н а к - Ҳой, кулгимни қистатма, Хилми афанди. Сен ўғирлик қилгани келганмисан ё худонинг меҳр-шафқатини қозонганими?
X и л м и — Иўқ, ўғлим, унақа дема! Одам ўғирлик қилаётганида ҳам ҳалоллик тўғрисида ўйлашдан тўхтамаслиги керак.
П а р н а қ — Оббо — бизни ушлаб олишса, ўшанда кўрасан ҳалол ўғри- дан ноҳалолини қанақа фарқ қилишларини. Қани, бас, ишга киришайлик.
Тезгина эшик ёнига бориб, қулфнинг тешигидан ичкарига қарайди. Бир жувон ухлаб
ётипти... Ёлғиз... (Эшик ёнидан чекинади.)
X и л м и — (Кулф тирқишидан қараб, сесканиб кетади.) Вой бў-ў-ў... Асил аёл экнн... Йўқ, аёл эмас бу, Парнак, пари... Парилар султони. ётишини қдра-я! Бай-бай-бай. (Мингирлаб шеър айтади.)
П а р н а к — (Хилмининг елкасига тармашади.) Худо бериб қолди-ку! Ҳаммавақг ҳам бунақа аёлга рўпара келавермайди.
X и Л м и — (Парнакка ўқрайиб қарайди.) Нима бало, бирон ёмон хаёлга бораётганинг йўқми, ўғлим? Яна бир нарсани сенга айтишни унутибман — номус деган нарса ҳар нарсадан юқори туради.
П а р н а к — Аҳмоқ бўлма! Бошқа бунақа қулай фурсат бўлмайди. Ҳозир у қўлимда ипакдай эшила бошлайди.
X и л м и — (Ҳайрон бўлиб.) Бу нима деганинГ?
П а р н а к — Ипакдек эшилиши қанақа бўлишини билмайсанми? Бу- нинг маъноси шуки, мен уни қўрқитаман, у бўлса, пул билан тақинчоқлари қаерда эканини айтиб беради.
X и л ми — Эсингни йиғ! Ғизолга ўхшаган шундай ажойиб нарсани ранжитиб бўларканми? Парнак, ўғлим, оёқларинг гардини кўзимга сурай... Бу ҳурлиқо аёлга қўлингни теккизма. Уйда топган нарсангнинг ҳаммасини олиб кетавер... Бояги айтган гапларимнинг ҳаммасини қайтариб олдим. Шу- нақа хотини бор одамнинг уйини ўғирласанг — гуноҳи йўқ,