Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

      tepaga ko‘tarilayotgan shoirda edi” tasvirini izohlang.
11.   Munajjim cholga doir tasvirdagi hajviy ohang sababini izohlang.

---

173
* * *
Saroydan maxsus mulozimlar yetib kelishdi. Saroydan kelgan-
lardan biri qog‘ozni dastlab boshidan yuqori ko‘tarib, keyin ta’zim 
bilan Navoiyga topshirdi; bu — “Abulg‘ozi Sulton Husayn Boyqaro 
so‘zimiz”, deb boshlangan va viloyat hokimlariga yuborilishi kerak 
bo‘lgan rasmiy bir yorlig‘ edi. Yangi amir tantanali majlisda birinchi 
martaba o‘z muhrini bosishi kerak edi. Hamma jim, lekin hayajonli. 
Barcha ko‘zlar — turli ma’no va hislarni ifodalagan ko‘zlar — boshi-
ni bir oz quyi solib, qandaydir parishondek, qisilgandek o‘tirgan 
Navoiyda edi. Beklarning, mansabdorlarning ko‘zlari, go‘yo kimdir 
ishora qilgandek, bir onda uchrashib qoldi. U ko‘zlar, bir-birining va-
himasidan cho‘chigandek, darrov ajralishdi. Bir vaqtlar ko‘rsatgan xiz-
matlari uchun podshoh qoshida o‘zini o‘ta erka, juda kuchli sezgan, 
hatto ko‘p ishlarda unga bo‘ysunishga tixirlik etadigan mag‘rur 
Muzaffar barlosning ham rangi o‘chdi. “Ajabo, bu shoir muhrni barcha 
amirlardan yuqori bosadimi?” degan andisha uning borlig‘ini kemir-
moqda ekani butun vaziyatidan barq urib turar edi. 
Har bir amir, bek o‘z muhrini davlatda o‘z darajasiga yarasha 
ma’lum o‘ringa bosishi kerak edi. Navoiy yorliqqa o‘z muhrini bo-
sishi bilan hamma tikilib turgan ko‘zlar bir zumda allaqanday katta 
ochilib ketdi. Hamma favqulodda hayrat va hayajon ichida qoldi. Tillar 
go‘yo so‘zlashdan ojiz edi. Hamma bir-biriga qaraydi, xolos. Navoiy 
o‘z muhrini yorliqning shunday bir joyiga bosgan ediki, hech bir amir 
Navoiy muhridan pastga muhr bosishga imkon topolmas edi!