Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Nikolayevich: yolg’on. Yolg’on gapirayapsan Usmon Nosir! Yolg’on!
Usmon: yolg’on emas.
Nikolayevich: Cho’lpon seni ustozing. U kasal bo’lib yotganda, kechasi bilan tepasida o’tirib yig’lab chiqqansan. Bunga guvohlarimiz bor.
Usmon: men Cho’lponni uyida hech qachon bo’lmaganman. U ham meni uyimda hech qachon bo’lmagan. Men u bilan umuman ko’rishmaganman.
Nikolayevich: qachongacha yolg’on gapirasan? Qachongacha bizni aldaysan?
Usmon: mayli, mayli xo’rlayvering. Xohlagancha xo’rlang. Cho’lpon meni nafaqat ustozim, agar u meni payg’ambarim bo’lgandayam men uni tanimayman derdim.
Nikolayevich: (hujjat uzatadi) qo’l qo’y!
Usmon: men o’qimasdan qo’l qo’ymayman.
Nikolayevich: yaxshi, o’qib keyin qo’l qo’y!
Usmon: (o’qib chiqib) men bunga qo’l qo’ymayman.
Nikolayevich: nega?
Usmon: chunki siz menga bunday savollar berganingiz yo’q. men ham bunday javob bergan emasman.
Nikolayevich: demak, sen to’g’riyu, biz muttaham, biz aldoqchi, shundaymi? Sendan so’rayapman. (Usmonni uradi) olib ket!
(hukm o’qiladi)
Sovet sotsialistik republikalar ittifoqi nomi bilan, SSSR oliy sudi harbiy kollegiyasi O’zbekiston SSR jinoiy protsesual kodeksining 128-va 131-moddalariga asosan Nosirov Usmonni 5 yillik siyosiy huquqdan mahrum qilish bilan birga, 10 yil muhlatga qamoq jazosini o’tashga hukm qiladi va unga tegishli shaxsiy mol-mulk musodara qilinadi. Nosirovga jazo muddati 1937-yil, 13-iyuldan hisoblansin. Hukm qat’iy shikoyatga o’rin yo’q.


(keying epizod. Qamoqxona. Usmon Nosir she’r yozib uxlab qolgan stolda. Tushida oppoq kiyimda onasi keladi.)


Xolambibi aya: Usmonxon, Usmonxon. Onaginang aylansin, bolam. Judayam ko’p yozasan. Charchading bolam. Bo’ldi endi sen, orom ol. Men senga xirgoyi qilib beraman bolam. (yaqin kelib boshini silab)
Alla aytay, jonim bolam tong otguncha
Toki kelib quyosh seni uyg’otguncha
Alla bolam beshikdagi oyim bolam
Joningga jon og’risa bir joying bolam
Alla bolam, allalarga xumor bolam
Beshigingga taqib qo’yay tumor bolam.
Hur yoshliging shamolday o’ynagan edi alla
Sevging biron qizda tinmagan ediye allayoo
Qop-qora sochlaring ishqla siladingee allayoo
Oppoq dona qirov qo’nmagan ediyee allayoo
Alla bolam allalarga xumor bolam
Beshigingga taqib qo’yay tumor bolam.

Agar bilsam bu dunyoning ishlarini

Ombir solib tortmasmidim tishlarini
Yo falak zolim ekansan cheki yo’q zulmingniya
Begunoh qadim Egamsan Mandan voz kechdingmiya
Oy suzib chiqsa falakka
undan uzmasdim ko’zim
Ko’rinar deb unda yakka
Yolg’iz Usmonim qo’zim.
Alla aytay jonim bolam
Tong otguncha
Toki kelib quyosh
Sani uyg’otguncha.

(Usmonni hamshira uyg’otadi)