Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Usmon: ha, shunday bo’lgan. Lekin siz aytganchalik bezorilik uchun emas, haqiqat uchun.
Nikolayevich: O’chir! O’chir ovozingni! Haqiqat uchun emish. Senga, senlarga qoldimi haqiqat uchun kurashish. Tupurdim men sening haqiqatingga. Shoirligingga! Yozgan she’rlaringga! Agar bilsang, seni shu ahvolga shoirlaring, balandparvoz she’rlar yozuvchi shoirlaring soldi. Xo’sh nima uchun? Bilasanmi?
Usmon: bilmayman.
Nikolayevich: bilasan! Juda yaxshi bilasan! Sen tuzumga, sotsializmga qarshi targ’ibotlar olib borgansan. Sen ruslarni yomon ko’rasan. Sen Usmon Nosir millatchisan!
Usmon: ha, men xalqimni jonimdan ortiq yaxshi ko’raman. Ammo o’zini hokim deb bilgan, o’zga millatlarni qul sanagan xalqlarni yomon ko’raman. Yomon ko’raman!
Nikolayevich: o’chir! Sergeyevich davom et!
Sergeyevich: ismi sharifingiz?
Usmon: Usmon Nosir
Sergeyevich: tug’ilgan yilingizni ayting.
Usmon: 1912-yil, Namangan shahrida.
Sergeyevich; hozir qayerda yashaysiz?
Usmon: Toshkent, Chaqar, piteletka, 161 kvartal 2
Sergeyevich: mutaxassislik?
Usmon: yozuvchi, shoirman.
Sergeyevich: kelib chiqishingiz
Usmon: xizmatchi oilasidanman.
Sergeyevich: siyosiy o’tmishingiz
Usmon: qamalmaganman. Sudalnmaganman. Partiyasizman. Otam Masodiqov Nosir hoji 54 yoshda. Ma’sul bog’bon. Onam Masodiqova Xolambibi 50 yoshda uy bekasi. Singlim Rohatoy 14 yoshda maktab o’quvchisi. Singlim Inobat 10 yosh maktab o’quvchisi. Necha marta aytishim kerak?
Nikolayevich: (Usmonni bo’ynidan bo’g’adi) qancha kerak bo’lsa shuncha aytasan, shoir! Endi aytchi menga, Cho’lpon kim?
Usmon: shoir.
Nikolayevich: bilaman shoirligini. Ustozim dermishsan. Sho’rolarga qarshi tashviqotni undan o’rganarmishsan. Ozodlik haqida she’rlar yozarmishsan.
Usmon: men Cho’lponni faqat yaxshi shoirligini bilaman xolos. Uni yozuvchilar uyushmasida bir ikki marta ko’rganman. U bilan boshqa hech qachon gaplashmaganman.