«turon-iqbol»

ZULMAT KUN UCHUNDIR!
Olloh visol-chun bardosh yitmadi,
Taqdir sog‘inchga davo nasib etmadi.
Vidoni biz uchun ravo etdi-yu ammo,
Ul ko‘ngillar uchun baxtni bitmadi.
Uchmoqqa shaylandim go‘yo qaqnusdek,
Orzu qushi bo‘lmoqchi edim, bo‘ldim afsusdek.
Firoq o‘ti dilni xanjarga bog‘lamoq istar,
Xayoldagi hayot yonar go‘yo afsundek.
Visol endilikda olisdir va juda uzoq,
Shafaq kipriklaringda turadi biroq.
Xayol ham olis ketgan anglayolmaysan,
Ilgari zulmat hayotingda bo‘lgandi mayoq.
Hozir hatto uning ham sabri yetmadi,
Zulmatga nur bo‘lmoqlikka rozi bo‘lmadi.

---

145
Ilk qadam
Ketdi olis nurlar ichra nurli bo‘lmoqqa,
Tilak ham endi uni ortiq kutmadi.
Zulmat ketar kun kelmoq uchun,
Quyosh esa ketar oy kelmoq uchun.
Men ketaman qaytmog‘im borligi uchun,
Sen esa kelasan dunyoda borligim uchun.
ISHQNING MAYI…
Ishqning mayin quy deydi osmon,
Yana mayin yog‘adi yomg‘ir.
Yana o‘sha tuyg‘uda hamon,
Ko‘zyoshlar mangu yonadi og‘ir.
Og‘ir tuyuladi hatto kulgular,
Gohi alplar tog‘i bosib qolgandek.
Sanaging kelmas hatto qadamlar,
Hatto yo‘llar ham unut bo‘lgandek.
Undan vafosizlar yura olmasdi,
So‘qmoq qani o‘sha tor ko‘cha.
Bevafo so‘qmoqdan o‘taolmasdi,
Go‘zal dildor nomin unutgan kecha.
Ishqning mayin quy deydi osmon,
Yana mayin yog‘adi yomg‘ir.
Stoldachi turadi qaynoq bir qahva,
Gohi u ham yurakka bo‘ladi og‘ir.
Qo‘llar bo‘shamaydi xayol umuman,
Qora qahvaning hidi keladi xolos.
Xayolgachi tushadi quyuq bir tuman,
Undan halos bo‘lmoqlik mushkul ehtimol.

---

146
Ilk qadam
Turaman qo‘limda tutgancha qalam,
Go‘yo xayol voqelikdan olis ketmoqda.
Qahvachi meni ko‘rib yutadi alam,
Ul mening bo‘samga intiq, intiq kutmoqda.
  
Mening esa xayolim o‘zga tomonda
O‘zga dunyo haqidadir bu o‘ylar.
Yana ko‘zim tushar qahva tomonga,
Kim o‘ylar meni shu qahvachalik.
Oradan soat o‘tdi, fursat va soniya,
U esa intiq nigoh birla kutar hamona.
Kutadi menga vaqtin qilib hadiya,
Men esa o‘z xayolim ila hamona.