«turon-iqbol»

O‘LMAS UMARBEKOVNING “ODAM  
BO‘LISH QIYIN” ROMANI QAHRAMONI 
GULCHEHRAGA 
Bevafo dardidan o‘rtanib qalbing,
Zulmat kechalarda kezganda yolg‘iz.
Yuragingda ifor taratganmidi,
Oyning yog‘dusida uzilgan yalpiz.
Soddagina diling kuydirib ketdi, 
O‘g‘irlab quvonching, o‘g‘irlab ko‘ngling.
O‘sha nomard qo‘li o‘zgani tutdi,
Yetim qoldi sening ishqing, tuyg‘uing. 
Tunlar tushlaringga kirgan sevgida,
Qoldimi zarracha, zarracha hikmat.
O‘zing orzu qilgan bino bag‘rida,
Jon bermoq edimi sen uchun qismat.
Maftun etmasaydi shirin so‘zlari,
Fikr-u xayolingni yosh yigit ahdi.
Asray olganingda g‘ururing balki
Senda ham bo‘lardi bir ayol baxti...

---

93
Ilk qadam
Qizg‘aldog‘im, yaprog‘ingdan bollar totgan,
Kapalaklar izlaridan yugursaydim...
Ulug‘ tog‘ning toshlariga so‘ylab dardim,
G‘uborlarim ariguncha hayqirsaydim...
Qizg‘aldog‘im, bag‘ring dog‘lar, ne jarohat 
Xavotiring daydi shamol qahridanmi?!
Xokisorim, titrab-titrab jilmayasan,
Ochiq yuzing iliq oftob mehridanmi...
Nadomatki, shamollarga qarshi turib,
Asrolmayman ko‘zlarimning qorasida.
Qizg‘aldog‘im tabiatning qonuni shu –
Hayot o‘tar ziddiyatlar orasida...