S h a n t a r a m

Hiç kimse yapamazken sen beni
nasıl görebiliyorsun?
DaSilva’yla ben şiddete çok yakındık. Bir gün ya da bir gece ikimiz de 
biliyorduk ki, onunla bir şekilde hesaplaşacağız ve geride yalnızca birimiz ka­
lacağız.
Meclis toplantısında ona bakarken, o gün geldiğinde Andrew’nun yalnız 
olmayacağını düşündüm. Sırtını dostu Amirin güçlü ve geniş omuzlarına yas- 
layacaktı.
Yanında İş Bitirici Farid olarak tanınan adam oturuyordu. Khaderbhai’ye 
bağlılığı Nazeer’inkiyle bile boy ölçüşebilirdi. Farid, Khaderbhai’nin 
Afganistan’daki ölümünden kendini suçluyordu. Bunun aksine dair bütün tel­
kinlere rağmen Farid hâlâ orada olsa, Khaderbhai’yi kurtarabileceğine inanırdı.
Vicdan azabı ve kederi onu daimi bir huzursuzluğa itmişti. Ama bu sayede 
benimle de yakınlaşmıştı. Ben de Farid’i severdim. Öfkesi ve fırtınanın göbe­
ğine korkmadan dalışı hoşuma giderdi. Farid’in gölgesi adımlarının arkasına 
değil, önüne düşerdi.
O gün, Sanjay asi toprak sahipleri, bizden bağımsız kiralık katiller ve yırtıcı 
Akreplerle ilgili bir karar vermeye çalışırken Farid derin bir kederle bana baktı. 
Bir an o karlı dağa geri döndüm ve Khaderbhai’nin donmuş yüzüne baktım. 
Farid de ben de ona 
baba
derdik.
Masadaki sonuncu adam, Hussein’le Abdullah’ın karşısında oturuyordu. 
Kibarca öksürdü. Adı Rajubhai’ydi. Şirket’in döviz akışını kontrol ediyordu. 
Kocaman göbeğini içten bir gururla taşırdı. Doğma büyüme Mumbaili olması­
na karşın kolayca ücra bir köyün ileri gelenlerinden olduğunu düşünebilirdiniz.
Kafasına pembe, gösterişli bir türban takmıştı. İnce yünlü kumaştan diz 
boyundaki, kolsuz tuniğinin üzerine beyaz, geleneksel bir 
dhoti
girmişti. Para 
akışını yönettiği odası dışında hiçbir yerde rahat edemezdi. Koltuğunda huzur­
suzca kıpırdanıyor ve Sanjay’a çaktırmadan saatine bakıyordu.
“Pekâlâ,” dedi Sanjay nihayet. “Belli ki bu arazi sahibi taşaklı biri. Ama 
terbiyesizliğini kabul edemeyiz. Merhametimiz düşmanlarımıza kötü sinyaller 
yollar ve bunun için hiç doğru bir zaman değil. Abdullah, Hussein, Farid gidip 
herifin kiralıklarından birini alın. En babalan olsun. Liderleri. Navy Nagar’da 
inşa ettikleri apartman kulenin ikinci katına götürün.”

---

“Ji,”
dedi Abdullah. 
Efendim.
“Geçen ay bizim yerimize Akreplere haraç verdikleri şu yeni yeri kullanın. 
Madachudh'
u o binanın ikinci katından atın. İnşaat şirketinin ofisine isabet 
ettirmeye çalışın. Hem onlara hem de Akrepler denen o pisliklere bir ders ol- 
sun. Önce herifi konuşturun. Bakalım neler ötecek? Aşağı düştüğünde ölmezse 
siktirip gidebilir.”
Abdullah başını salladı. “
Jarur
.” 
Hayhay.
“Daha bitmedi. Diğer kiralıkları onları tutan arazi sahibine gönderin. Herifi 
bir temiz silkelesinler. Sonra suratlarını doğrayıp hepsini şehirden gönderin.”
Jarur.
“Arazi sahibi kendine geldiğinde haracının iki katma çıkarıldığını söyleyin. 
Başımıza açtığı bütün dertlerin karşılığım ödesin. Parlak Patel’le Rafiq’in hasta­
ne masraflarını da ondan alın. O herif şimdiye kadar dinlediğim en iyi gawwali 
şarkıcısı. Çok yazık oldu.”
“Öyle,” dedi Mahmoud başıyla onaylayarak.
“Hem de nasıl,” diye iç çekti Amir.
“Söylediklerimi iyice anladın mı, Abdullah?” diye sordu Sanjay.
“Evet.”
Sanjay derin bir nefes aldı. Nefesini üflerken yanaklarını şişirdi ve Meclis 
üyelerinin yüzlerine bir bir baktı.
«'“T' 
"i”
lamam mıyız?
Kısa bir sessizliğin ardından Rajubhai konuştu.
“Zaman ve para hiç kimseyi beklemez,” dedi çıkardığı sandaletlerini ararken.
Diğerleri de ayağa kalktı. Hepsi odadan çıkmadan önce imparator koltu­
ğunda oturan Tariq’a selam verdi. Geriye bir tek Sanjay kalmıştı. O da kapıya 
doğru yürüyordu ki, durdurdum.
“Sanjaybhai?”
“Ah, Lin,” dedi çabucak dönerek. “Goa nasıldı? Geri getirdiğin silahlan 
duydum. İyi iş çıkarmışsın.”
“Goa iyiydi de...”
“Evet?”
“Ben yokken iki köklü değişiklik yapmışsınız. Katil Motorlar ve Afganlar. 
Nedenini merak ediyorum.”
Öfke denen gölgeler diyarı yüzünü ele geçirdi. Dudaklarının kenarları aşağı 
doğru kıvrılmaya başladı. Bana yaklaştı ve fısıltıyla yanıt verdi.
“Bana bak, Lin. İşe yarıyorsun, evet. Ama kendini Kaf Dağı’nda görme 
sakın. Seni o silahları alman için Goa’ya yolladım çünkü daha iyi adamlarımın
hepsi orada deşifre oldu. Ayrıca işler yolunda gitmezse en iyi adamlarımı har­
camak istemedim. Bu konuda net miyiz?”
“Beni buraya bunları söylemek için mi çağırdın?”
“Seni toplantıya ben çağırmadım. Bizimle oturmana da rızam yoktu. Seni 
Tariq istedi. Kalmana izin vermem için ısrar etti.”
Birlikte dönüp çocuğa baktık.
“Biraz vaktin var mı, Lin?” diye sordu Tariq usulca. Ama sesi bir o kadar 
sertti.
Hayır deme şansım yoktu tabii.
“Ben gidiyorum,” dedi Sanjay omzuma bir şaplak atarak. Sesini mahsus 
yükseltmişti. “Neden döndün ki? Goa’ya bayılırım. Yerinde olsam ortadan kay­
bolup hayatımın sonuna kadar bir plajda keyif çatardım.”
Sanjay böyle dedikten sonra toplantı odasından çıktı. Yeniden Tariq’ın yanı­
na oturdum. Kızmıştım. Çocuğun gözlerine hemen bakamadım. Sakinleşmek 
için bir dakika kadar beklemem gerekti.
“Nedenini sormayacak mısın?” dedi Tariq belli belirsiz gülümseyerek. 
“Neyin nedenini?”
“Bugün Meclis’i neden topladığımı.”
Ben de gülümsedim.
“Isınma turları yaptığını düşündüm.”
Tariq gülecekti ama kendini topladı.
“Biliyorsun, Lin, amcam senin en çok bu tarafını severdi. Bana birkaç kere 
senin hepimizden daha