1. бургут билан тулки

152. ҚАРОҚЧИ ВА ТУТ ДАРАХТИ 
Қароқчи катта йўлда бир одамни ўлдиради; буни кўр- ганлар унинг 
орқасидан қува бошлайдилар; ҳаммаѐғи қонга беланган қароқчи ўликни 
тунашга улгурмай, оѐғини қўлга олиб қочади. Йўлда учраган одамлар ундан: 
"Нега қўлларинг қон?" деб сўрайдилар. "Тут дарахтига чиқаѐтганимда қонаб 
www.kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi

---

кетди", деб жавоб қилади қароқчи. Бу аснода уни таъқиб қилаѐтганлар етиб 
келишади ва тутиб шу ердаги Тут дарахтига осишади. Шунда Тут тилга кириб, 
Қароқчига дейди: "Сени қатл этишларида дор бўлиб хизмат қилганим учун 
афсус- ланмайман, зеро сен одам ўлдирдинг, бу ҳам етмагандек, ўз айбингни 
менга ағдармоқчи бўлдинг". 
Табиатан оқкўнгил, мехрибон бўлган одамлар ҳам кўпинча туҳмат гапни 
эшитганларида дарғазаб бўлиб кетадилар. 
153. БЎРИЛАР ВА ҚЎЙЛАР 
Бўрилар Қўйларни таламоқчи бўлиб кўп ҳаракат қилиш- ди, лекин эплай 
олишмади, чунки Қўйларни соқчи итлар қўриқлар эдилар. Шунда Бўрилар ўз 
ниятларига етиш учун найранг ишлатмоқчи бўлдилар: улар Қўйлар олдига 
элчи юбордилар. "Итларингизни бизга беринг, — деб таклиф қилди элчи, - 
ахир сизлар билан бизларнинг ўртамизда ацоват пайдо бўлишига шу итлар 
сабабчи-ку. Агар уларни бизга берсангиз, кейин ҳаммамиз тинч-тотув яшаган 
бўлардик". Бефаҳм Қўй- лар оқибати нима бўлишини ўйлаб ҳам ўтирмай, 
итларини Бўриларга топширдилар. Ана шунда Бўрилар ҳимоясиз қолган 
Т<ўйт!арни осоншна тутиб еявердилар. 
Ўзидаги халқ сардорларини ҳеч бир монелик кўрсатмай душман қўлига 
топширувчи давлатлар ҳам шунақа: орацан сал вақт ўтар-ўтмай, 
кутилмаганда, улар лушманга тобе бўлиб қолганларини сезмай қоладилар. 
154. БЎРИ БИЛАН ОТ 
Далада тентираб юрган Бўри бир арпазорга бориб қолди. Арпа унинг 
емиши^эмас эди, шу боис тескари бурилиб, ўз йўлида кетаверди. Йўлида у 
дафъатан бир Отни учратди ва уни арпазорга бошлаб келиб, деди: "Қара, 
қанча арпа, ўзим емай сенга илиндим, чунки отларнинг "касир-кусир" қилиб 
арпа ейиши қулоғимга жуда ѐқади-да. Унга жавобан От деди: "Йўқ, биродар, 
агар бўрилар арпани тамадци қила олганларида, сен қулоғингнимас, 
қорнингни қувонтирган бўлардинг". 
Масал демоқчики, табиатан нобакор ва сохтадил кишилар- нинг сўзларига 
ҳеч ким ишонмайди.