336
звезда”, “Северный маяк”, “Политотдел” ва бошқа номлар билан атала бошланди. Янги
ташкил этилган колхоз аъзоларининг аксариятини корейслар ташкил этган эди
[5] .
Худди шундай ташаббус билан тузилган корейс колхозларидан бири Жалақудуқ
туманига кўчириб келтирилган корейслар томонидан ташкил этилган “Красный партизан”
колхозидир [6.43-46] . Бу колхознинг ташкил этилишида 51 нафар корейс колхоз аъзосининг
фаол иштирокини архив материаллари асосида билиб олишимиз мумкин [7. 63-64].
Корейс халқининг водий ахолиси сонидаги улушининг ортиб боришини ички ва
ташқи кўчириш сиёсатининг давом эттирилишида кўришимиз мумкин. Биргина Андижон
областида 1940-50 йилларда чўл ҳудудларининг ўзлаштиришга киришилиши билан
нафақат област ахолисининг сони, балки корейс миллатининг ўсишига олиб келди. Бунда
асосан, Бўз туманига Тошкент вилояти ва Қозоғистондан бошқа миллатлар билан бир
қаторда корейсларнинг ҳам келишини мисол қилиб олишимиз мумкин. [8.224].
1946 йил 2 августда СССР Ички Ишлар Министрлигининг № 196 сонли корейсларга
янги паспорт бериш бўйича директиваси чиқади. Директивага кўра махсус кўчирилган
бошқа халқлардан фарқли ўлароқ корейслар фақат Ўрта Осиё Республикаларида эркин
кўчиб юриш ҳуқуқига эга бўлади. [1.25].
Ўзбекистонга кўчириб келтириган корейс халқи Марказий Осиё худудидан
ташқарига чиқиши мумкин эмас эди. Бу ҳолат эса демографик жараёнларга ўз таъсирини
ўтказиб турган.
Ўзбекистон ССР Иш Бошқаруви Кенгаши Министрлигининг махсус бўлими 1958
йил 5 февралда Андижон область ижроия комитетига йўллаган хатида Корея Халқ
демократик Республикасининг фуқароси Хан Александр Дмитриевичнинг Жалақудуқ
райони Охунбобоев қишлоқ советида яшовчи қариндошларини кўриш учун амалий ёрдам
беришлиги кўрсатиб ўтилади. [8.12].
Корейс халиқнинг Ўзбекистон умумий аҳолисининг шаҳар ва қишлоқдаги миллий
таркибидаги нисбатини оладиган бўлсак, ўзгаришлар рўй берганини кўрамиз. 1939 йилги
Бутуниттифоқ ахолини рўйхатга олиш якунларига бўйича Ўзбекистон умумий ахолисига
нисбатан корейсларнинг улуши шаҳарларда 0,8% ва қишлоқларда 1,3 % ташкил этган.
1959 йилда шаҳарларда 1,6, қишлоқларда 1,75 % корейслар истиқомат қилишган. Ўтган
асрнинг 70 йиллар охирига келиб вазият ўзгарди. Энди қишлоқларга нисбатан шаҳарларда
корейслар кўпроқ истиқомат қила бошлашган. 1979 йилда шаҳарларда 1,9 %,
қишлоқларда 0,5 % ташкил этган бўлса, 1989 йилга келиб бу кўрсатгич 1,9% га 0,3 % га
етган [9. 118-119].
Умумий хисобда корейсларнинг ўсиш динамикаси қуйидагича кечди: 1938 йилда
74,5 минг, 1959 йилда 138 минг, 1979 йилда 163 минг, 1989 йилда Ўзбекистонда 183 минг
корейс рўйхатдан ўтган.
Бугунги кунда Республикамизда 175-180 минг атрофида корейс миллати мавжуд.
Ўзбекистоннинг корейс жамоаси МДҲ давлатлари орасида энг йириги (Россия
Федерациясида 140 минг, Қозоғистонда 100 минг, Қирғизистонда 20 минг, Украинада 15
минг) ҳисобланади.
Корейс халқи бугунги кунда деярли барча вилоятларимизда истиқомат қилишади.
Хусусан, Фарғона вилоятида 9 минг, Наманган вилоятида 3 минг ва Андижон вилоятида
2,8 минг нафар корейс халқи бор. [10].
Корейс халқи ўтган 80 йилдан ортиқ давр мобайнида Ўзбекистон халқиниг ажралмас
бир қисмига айланди. Ҳозирги ўзбек корейсларининг 90 фоиздан ортиғи “буюк” кўчириш
(депортация)дан кейин туғилган ва Ўзбекистонни ҳақли равишда ўз ватани деб биладилар.
Улар бошқа миллат вакиллари билан бир қаторда бугунги Ўзбекистон Республикасининг
ижтимоий-иқтисодий, сиёсий, умуман барча соҳаларида самарали меҳнат қилишиб,
тараққиётимиз учун улкан хиссаларини қўшиб келишмоқда.
Do'stlaringiz bilan baham: