O ’qu V u sl ubiy m a jmu a

3.
 
Qo’qon xonligidagi siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy ahvol. 
Qo’qon xonligi hududi Buxoro amirligi va Xiva xonligidan farqli o’laroq sersuv 
daryolari, so’lim vodiylari, serhosil yerlari ko’p edi. Xonlikning markazi Qo’qon, Marg’ilon, 
O’zgan, Andijon, Namangan kabi yirik shaharlar joylashgan Farg’ona vodiysi edi. Toshkent, 
Chimkent, Turkiston, Avliyoota, Pishpak, So’zak, Oq-machit kabi yirik shaharlar ham 
Qo’qon xonligi tasarrufida edi. Qo’qon xonligida aholi nisbatan zich joylashgan bo’lib, 
taxminan 3 millioncha kishi yashardi. Xonlikning poytaxti Qo’qonda 80 000, Toshkent 
shahrida 60000 aholi yashagan. Qo’qon xonligi aholisining ko’pchilik qismi o’zbeklar edi. 
Shuningdek, xonlik aholisi tojiklar, qirg’izlar, qozoqlar, uyg’urlar, qoraqalpoqlardan iborat 

---

188 
edi. Bular bilan yonma-yon yahudiylar, tatarlar, hindlar va boshqa elatlarning vakillari ham 
yashardi. Qo’qon xonligida davlat boshqaruvi Buxoro va Xivanikiga o’xshardi. Xon huquqi 
xech nima bilan chegaralanmagan hokimi mutlaq edi. Xondan keyingi ikkinchi shaxs vazir 
hisoblanib, u muhim davlat masalalarini xon bilan kelishgan holda hal etardi. Markaziy davlat 
boshqaruvida Qushbegi, Otalik, Devonbegi, Mingboshi, Shayxulislom, Qozi kalon, 
Parvonachi, Shig’ovul, Sarkor, Inoq, Dasturxonchi, Amin, Yassovulboshi kabi amaldorlar 
xizmat qilardi. 
Saroy qoshida maxsus kengash tuzilgan bo’lib, uning tarkibiga eng oliy mansabdor 
shaxslar kirgan. Xon kengashning raisi va masalani hal qiluvchi shaxs edi.
Qo’qonda minglar sulolasi (1710-1875) yillarda hukmronlik qilgan.
1.Shohruxbiy –(1710-1721) y.
2.Abdurahimbiy –(1721-1733) y.
3.Abdulkarimbiy –(1733-1750) y.
4.Abdurahmon –(1750y.) (9 oy)
5.Erdona –(1751-1752) y.
6.Bobobek –(1752-1753) y.