O ’qu V u sl ubiy m a jmu a

7.Erdona (ikkinchi marta) –(1753-1762) y.
8.Sulaymon –(1762-1763) y.
9.Norbutabiy –(1763-1798) y. 
 10.Olimxon –(1798-1810) y. 
11.Umarxon – (1810-1822) y.
12.Muhammad Alixon –(1822-1841) y.
13.Sheralixon –(1842-1844) y.
14.Murodxon –(1844) y.
15.Xudoyorxon –(1845-1858) y.
16.Mallaxon –(1858-1862) y.
17.Xudoyorxon (ikkinchi marta) –(1862-1863) y.
18.Sulton Sayyidxon –(1863-1865) y.
19.Xudoyorxon (uchinchi marta) –(1865-1875) y. 
Qo’qon xonligida qo’shinni,qurol aslaha xonani, harbiy ishlarni Mingboshi 
boshqarardi. Qo’shinda besh yuzboshi, yuzboshi va o’nboshi harbiy lavozimlari bor edi. 
Qo’shinning bir qismi muntazam xizmatda bo’lib, markaziy hokimiyat ixtiyorida bo’lardi. 
Xon gvardiyasi deb atalgan bu harbiy qismda qipchoqlar, qirg’izlar va tojiklar katta o’rin 
tutardi. Urush paytlarida xon tajribali zobitni lashkarboshi qilib tayinlardi. Harbiy 
xizmatdagilarga bir ot va egar-jabduq berilar edi. Yuzboshiga bir yilga 147 so’m, ellikboshiga 
98 so’m, o’nboshiga 65 so’m, oddiy sarbozga 48 so’m maosh to’lanardi. Markaziy hokimiyat 
tasarrufida bo’lgan 10 ming kishiga yaqin suvoriylar qismi harbiy xizmatchilariga davlat 
xazinasidan maosh to’langan. Harbiy qo’shin qilich, nayza, piltali miltiq bilan 
qurollantirilgan. Shuningdek, qo’shinda to’plar ham bor edi. Qo’qon xonligi 15 beklik, harbiy 
okrugga bo’lingan bo’lib, ularning yarmidan ko’piga xonning o’g’illari yoki qarindoshlari 
hokimlik qilardi. Hokimlar o’z xududidagi harbiy kuchlar qo’mondoni hamda fuqarolik 
boshqaruvining boshlig’i edi. Hokimlar xonning birinchi davatidanoq o’z qo’shinlari bilan 
belgilangan joyga etib kelishi shart edi. Shu tariqa, xon ancha qo’shin to’plash imkoniyatiga 
ega edi. Qo’qon xoni zaruriyat bo’lganda, oziq-ovqat ortilgan 12 ming aravaga ega bo’lgan 60 
mingtacha sipohni yig’a olardi.