ИсҳОҚхон тўра ибрат танланган

Йуридуллоҳу
бикум ул-йусро ва ла йуриду бикум ул-усро
4
 
деса, биз 
ўзумизни ўзумиз қийинликка солган. Худо солган деб қи- 
йинликдан чиқмай юришимиз мани Худо шундай қил- 
ган деб иймонга келмаган қабилиндандур. Агар бидъат 
деб тақво қиладургон бўлсангиз, бул бидъат бўлса, бидъат 
эмас нимарса қайси? Чакана фикр ила мусулмончилик 
муддаоға етиб бўлмайдур. Катта йўлдан юруб борадур 
подшоҳга — Худованди олам боргоҳига. Овони илму ҳунар5 
ва касб бўлганда атрофу акноф ўртага чиқиб ийд қилиб 
юрса, биз халқ ғарибу ожиз бўлуб бир кунжада ўтурсак, 
ўз аҳлимиз майли, ажнабийлар нима дейдурлар? Бас, 
ўқунг, ҳунар касб этмак учун ҳаракат даркор экан, кўруб 
турубсиз.
1 Жамиъи умуринда — барча ишларида.
2 Уср — қийинлик.
3 Йуср — осонлик.
4 Бақара сураси, 185-оят. Мазмуни: Оллоҳ сизларга енгилликни ис- 
тайди, сизларга оғир бўлишини истамайди.
5 Овони илму ҳунар — Илму ҳунар замони.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Ислом дини ва шариат иборати иттиҳод ва иттифоқ- 
дур. Чунончи, Каломи қадимда Оллоҳтаоло айтур: 
Ваъта-
симу биҳаблиллаҳи жамиъан ва ла тафаррақу1. 
Яъни Ху- 
донинг риштаи маҳкамига даст уринглар, ҳамаларингиз 
иттифоқ бўлуб, тафриқа ва пароканда бўлмай. Ҳама мут- 
тафиқ бўлуб, нифоқ қилманглар, дер. Ва ҳам Оллоҳ таоло 
буюрадурки: 
Ва ла такуну каллазийна тафаррақу ва-хта-
лафу мин баъди ма жаа ҳумул-баййинат*
 2. 
Яъни мутафар- 
риқ ва ихтилофда бўлманглар ул кишилардекки, мута- 
фарриқ бўлдилар. Сўнгра иттифоқ ва иттиҳоддаги халқ- 
ни(нг) тараққийларини кўрдилар. Сураи «Анфол»да бую- 
радурки: 
Ва ла танозаъу фатафшалу ва тазҳаба риҳукум3.
Яъни бир-бирингизга мунозаат қилманглар, нифоқ эт- 
манг. Қўрқингки, роҳатларингиз қўлдан кетар. Яъни сиз- 
ни(нг) нифоқингиз таъсири қабойилларингизга уруб алар- 
ни(нг) таъсири оламга урадур. Бас, боиттифоқ тафкир4, 
тадбир ва дафъи душманга ожиз бўлманглар. Сураи «Оли 
имрон»да айтадурки: