Beynin I i m I i -js

Aradan geçen 143 yıl içinde d oğan ın buna benzer trajik d e n e y ­
lerinden daha pek çoğu n a (beyin kanam aları, tüm örler, d o k u b o ­
zulm aları ve hasarın aklınıza geleb ilecek her türü) tanık o ld u k ve
bunlar da Phineas G age’inkine benzer birçok başka vak a o rtaya
çıkardı. Bütün bu vakalardan alın ab ilecek ders aynıdır: B ey n in i­
zin içinde bulunduğu koşullar, kim o ld u ğ u n u z a çısın d a n m erk ezi
önem taşır. Bütün arkadaşlarınızın tanıyıp sevd iği s iz , b e y n in iz ­
deki transistor ve vidalar yerli yerinde o lm a k sızın var o la m a z .
Eğer buna in an m ıyorsan ız, herhangi bir h a sta n ed ek i h erh an gi bir
nöroloji servisine girin ve bakın. B eynin k ü çük p arçaların a g elen
hasarlar bile şaşılası derecede özel bazı becerilerin k a y b ıy la s o ­
nuçlanabilir; hayvanları isim lendirm e, m üziği işitm e, riskli d a v r a ­
nışlarla baş etm e, renkleri ayırt etm e ve b asit kararlar v erm ed e
yaşanan kayıplar gibi. Buna benzer d u ru m ları, harek eti a lg ıla m a
becerisi k ayb olan hasta örn eğiyle 
2
. B ö lü m ’d e, riskli d a v ra n ışla r­
da denetim becerilerini kaybeden Parkinson h a sta sı k u m a rb a zla r

---

I N C O G N I T O
ve frontotem poral hasarlı arakçılar örnekleriyle de 
6
. B ölüm ’de
gördük. Beyindeki değişim le birlikte, bu kişileri kendileri yapan
şey de değişm işti.
Tüm bunlar, bizi çok temel olan bir soruya yöneltiyor: B iyoloji­
m izden ayrı olan bir ruh taşıyor muyuz; yoksa um utlarım ızı, ö z ­
lem lerim izi, düşlerim izi, arzularımızı, espri anlayışım ızı ve tutku­
larımızı m ekanik biçimde üreten son derece karm aşık bir biyolojik