2.Aholini ijtimoiy himoya qilishning Bismark (
Kontinental
) modeli
Bismark yoki kontenental Evropa modelida ijtimoiy himoya darajasi va
kasbiy faoliyatning davomiyligi orasidagi kuchli bog‗lanish mavjud bo‗ladi. Uning
asosida ijtimoiy sug‗urta turib, bu xizmatlarni moliyalashtirish asosan sug‗urta
badallari hisobiga amalga oshiriladi. Bu modelning asosiy tamoyillari XIX asrning
oxirida Germaniya
kansler
i Otto fon Bismark tomonidan o‗sha zamon uchun
progressiv ijtimoiy qonunchilikning asosi yaratildi va u kelgusida ko‗pgina
mamlakatlar uchun namuna bo‗lib xizmat qildi. SHu vaqtning o‗zidayoq hozirgi
kunda nemis tizimida amal qilinadigan ijtimoiy sug‗urtaning uch tarmog‗i: qarilik
va nogironlik sug‗urtasi, kasallik sug‗urtasi va ishlab chiqarishdagi baxtsiz
xodisalardan sug‗urta o‗z ifodasini topgan. Germaniyadan tashqari bu modelning
asosiy
tamoyillari
Avstriya,
Fransiya,
Benilyuks
kabi
Evropa
ittifoqi
mamlakatlarida o‗z ifodasini topgan. Bu modelning asosida kasbiy birdamlik
tamoyili turib, yollangan ishchilarning ijtimoiy fondlari orqali boshqarilib boriladi.
Ijtimoiy sug‗urta mablag‗lari har oylik maosh olinganida ijtimoiy to‗lovlar
shaklida jamlanadi. Bunday sug‗urta tizimi davlat byudjeti tomonidan
moliyalashtirilmaydi. Byudjet universalligi bu modelning tamoyiliga ziddir. Lekin
hozirgi kunda Evropa mamlakatlarida ushbu model faqatgina mazkur
tamoyilgagina asoslanmasligi mumkin. SHuning uchun ham kam ta‘minlangan
aholi uchun jamiyat milliy birdamlik asosida ijtimoiy yordam tizimi orqali amalga
oshiradi. Germaniyada misol uchun majburiy ijtimoiy sug‗urta qonun orqali
belgilab qo‗yilgani bilan, unga doimo qattiq rioya qilinmaydi. Bu asosanoylik ish
haqi darajasi hisobga olinadi, qachonki shu darajadan yuqori bo‗lsa, u holda
ijtimoiy sug‗urta majburiylikdan ixtiyoriy xarakterga o‗tadi, yoki limitlangan
ajratmalar (bu erda majburiy ijtimoiy sug‗urta ajratmalari chegaraviy oylik
maoshlaridan ajratiladi, ijtimoiy to‗lovlar esa shu darajaga nisbatan belgilanadi).
SHunday qilib ushbu modelning asosida kommutativ haqqoniylik yotadi, qachonki
ijtimoiy ajratmalar ijtimoiy vznoslar hajmi orqali aniqlanadi. Germaniyada aynan
XIX asrning oxirida nemis ijtimoiy himoya tizimi aynan shu model orqali tarkib
topgan. Hozirgi kunda nemis ijtimoiy himoya modeli takomillashib bormoqda va
ijtimoiy himoyani moliyalashda fiskal ulush hajmi oshib bormoqda.
Bismark modeli ijtimoiy sug‗urta mexanizmiga asoslangan bo‗lib, u mehnat
qobiliyati yo‗qolishi bilan sug‗urtalanuvchilarga to‗liq yoki qisman kompensatsiya
beriladi. Ijtimoiy ta‘minot byudjet badallari, ishchi va ish beruvchining sug‗urta
badallari hisobidan moliyalashtiriladi. Ijtimoiy sug‗urtaning Bismark modelining
afzalligi ish stajiga va daromad miqdoriga qarab ijtimoiy nafaqalarning o‗sishi va
bu orqali fuqarolarning mehnat faoliyati rag‗batlantiriladi. Bo‗sh mablag‗larni
qo‗shimcha ravishda ijtimoiy sug‗urta fondlariga jalb qilish orqali, ijtimoiy
to‗lovlar miqdorini ko‗paytirish mumkin. Ushbu modeldan foydalanishda ijtimoiy
xarajatlarni davlat tomonidan moliyalashtirishning qoldiq tamoyiliga amal qilinadi.
Bismark modelining kamchiligi ishchilar soni va ijtimoiy sug‗urta to‗lovlari
miqdoriga bog‗liqligidadir. Ishchilar sonining kamayishi bilan ijtimoiy to‗lovlar
darajasi pasayadi yoki ijtimoiy ajratmalar miqdori oshadi.
Bismark modeli quyidagi uch asosiy xususiyatdan iborat:
1.
Ushbu model insonning kasbiy faoliyati davomiyligi va ijtimoiy ta‘minot
darajasi o‗rtasidagi to‗g‗ridan-to‗g‗ri bog‗liqlikni tavsiflaydi.
2.
Asosiy tamoyil sifatida bozor va davlat nazorati ostida ijtimoiy sug‗urta
tamoyiliga e‘tibor qaratiladi.
3.
Jamoat tashkilotlari va xayriya fondlari fuqarolarning ijtimoiy ta‘minotida
juda faol hisoblanadi.
Germaniya kontinental modelning barcha tamoyillarini amaliyotga to‗liq joriy
eta olgani bilan ajralib turadi. Bu davlatda sug‗urta qonunchiligining
asoschilaridan bo‗lib, mamlakat hayotida muhim siyosiy rol o‗ynagan kansler Otto
fon Bismark hisoblanadi. U birinchi bo‗lib mamlakat aholisiga ma‘lum ijtimoiy
kafolatlar beradigan bir qator qonunlarni qabul qildi. Ulardan asosiylari ―Sanoat
xodimlarining kasalligini sug‗urta qilish to‗g‗risida‖gi qonun (1884), ―Ishlab
chiqarishdagi baxtsiz hodisalardan sug‗urta qilish to‗g‗risida‖gi qonun (1885)
hamda ―Nogironlik va qarilikni sug‗urtalash to‗g‗risida‖gi qonun (1891).
Ushbu qonunlar orqali shaxsning o‗z mustaqilligi, jamoatchilikning qo‗llab-
quvvatlanishi va hukumatning davlat tomonidan qo‗llab-quvvatlanishi uch tomon
o‗rtasida o‗zaro manfaatli kelishuvlar yuzaga kelishiga olib keldi.
Hozirgi kunda Germaniyada ijtimoiy sug‗urtaning 4 ta turi amal qiladi:
pensiya sug‗urtasi, majburiy tibbiy sug‗urta, ishsizlik sug‗urtasi, baxtsiz
hodisalardan sug‗urta. Ijtimoiy ta‘minot tizimi shuningdek, bolalarga nafaqa (bola
tug‗ilganda bir martalik to‗lovlar, kam ta‘minlangan oilalarga va ko‗p bolali
oilalarga dotatsiyalar), qochqinlarga yordam, ta‘lim uchun nafaqalar, davolanish
uchun nafaqalar, pensiya subsidiyalari, urush qurbonlariga, nogironlarga yordam,
kam ta‘minlangan fuqarolarga ijtimoiy yordam shaklida ajratilgan davlat
mablag‗larini qamrab oladi. Germaniya sug‗urta tizimida birinchi o‗rinda
mehnatga layoqatli aholi uchun yaxshi va mos iqtisodiy sharoitlar yaratishga urg‗u
beradi. Ijtimoiy siyosatning ushbu shakli muvaffaqiyatli bo‗ldi. Lekin undagi
muhim bir kamchilik – davlat byudjeti xarajatlarining asosiy qismi ijtimoiy
himoyaga sarflanadi. Ushbu xarajatlarni qoplash uchun ishlayotganlardan
olinadigan soliqlarni doimiy ravishda oshirishga to‗g‗ri kelmoqda. Soliqlarning
ko‗pligi tufayli odamlar ishlash uchun rag‗batni yo‗qotadilar. CHunki odamlarning
soliqlardan ajratib qolgan mablag‗i ishga yaroqsiz odam oladigan ijtimoiy himoya
mablag‗iga teng bo‗lib qoladi.
Ushbu masalani ijobiy hal qilish uchun hozirgi
vaqtda siyosiy jihatdan ham bir qator tadbirlar amalga oshirilmoqda, ulardan
asosiysi sifatida ijtimoiy yordam oluvchilarni ijtimoiy ishlab chiqarishga jalb
qilishni tashkil etilayotganini aytib o‗tish mumkin.
Do'stlaringiz bilan baham: |