“Zamonaviy oilada, farzand tarbiyasida milliy va umuminsoniy qadriyatlarni shakllantirish masalalari”
mavzusidagi respublika ilmiy-amaliy anjumani materiallari to‘plami
136
ma’naviyati yuksak,
mard va jasur, vatanparvar avlodni tushunaman. Buyuk davlatni faqat sog‘lom millat,
sog‘lom avlodgina qura oladi”. O‘ylab qaralsa, buning qat-qat hikmati ochilaveradi:
Birinchidan, sport bilan shug‘ullangan yigit-qizlar hisobiga millatimizda rostgo‘y, halol, g‘irromlikka
qarshi turuvchi, dushmanga qiron keltiruvchi yigit-qizlar ko‘payaveradi.
Ikkinchidan, bolalar va fuqarolarning bo‘sh vaqti bekor vaqtdan unumli vaqtga aylanadi.
Uchinchidan
,
sport bilan shug‘ullanish yoshlarimizning ko‘zi, qulog‘i orqali miyaga o‘rmalab kirmoqchi
bo‘lib gir aylanayotgan informatsion xurujlarga vaqt qoldirmaydi. Demak, sport, ayniqsa, yoshlarning
bo‘sh vaqtlarini zararli vaqtga aylanishidan himoya qiladi. Bu g‘alaba sport bo‘yicha olib borilayotgan
siyosatimizning navbatdagi tantanasi bo‘ldi.
Sport yigit-qizlarni baxtli bo‘lishga o‘rgatadi (demak, baxtli qiladi). Qanday qilib? U odamga o‘zi
sevgan sohasida muttasil mashq qilib, chiniqib, qiynalib, aniq maqsadga erishishni o‘rgatadi. Chunki
qiynalmagan odam baxtni his qila olmaydi. Chunki baxt – qozonilgan g‘alabadan keyin yuradi. Demak,
baxtning formulasini maqsad-mashq-chiniqish-g‘alaba-baxt deb tuzsak bo‘ladi. Bu formulani fan, qishloq
xo‘jaligi, biznes, kompyuter texnologiyalari, jurnalistika – istagan sohaga qo‘llash mumkin.
Oddiy bir misol
sport haqida gap chiqib, mas’ul lavozimda ishlayotgan bir yurtdoshimiz shunday dedi:
“Sportda gap ko‘p. 6-sinfgacha juda yomon o‘qiydigan, bebosh bola bo‘lganman. 6-sinfdan boshlab
erkin kurash seksiyasiga qatnasha boshladim. Trenerimiz juda qattiqqo‘l edi. Mashg‘ulotni boshlashdan oldin
har birimizning kundaligimizni tekshirardi. Bir-ikki marta “2”, “3” baho
olib kelgan edim, mashg‘ulotdan
chiqarib yubordi. Menga esa kurash juda yoqar edi. Shu-shu bo‘ldi-yu, 7-sinfdan boshlab “4” va “5”ga
o‘qiy boshladim. Sport meni mas’uliyatga o‘rgatdi. Maktabni a’lo baholar bilan bitirib, shu yili institutga
kirib, uni qizil diplom bilan bitirdim. Ha, sport bilan shug‘ullanish odamni o‘z kuchini to‘g‘ri baholashga,
to‘g‘ri ishlatishga o‘rgatsa, sportni tomosha qilish odamni xudbinlikdan davolaydi. Odam boshqa bir odam
uchun muxlislik qila boshlaydi. Uni “biz”, “biznikilar”, deb o‘ylashga, jamoada fikrlashga o‘rgatadi. Men
shaxsan buning guvohi bo‘lganman.
Bir sohada matonat ko‘rsatgan kishi uni hamma sohada qo‘llaydi. Matonatli odamlari qancha ko‘p
bo‘lsa, ularni ko‘rayotgan millatda ham matonatga moyillik (o‘zi bilmagan holda) orta boradi. Chunki sport
o‘z muxlislariga g‘alaba ruhini, g‘alaba uchun kurash ruhini yuqtiradi. Demak, sport bu – faqat muskulning
emas, balki g‘oya, fikrning massaji hamdir.
Sportchi tanishlaringiz bor. Ularning xarakterlarini bir umumlashtirib ko‘ring-a. Ular optimist. Xarakteri,
gapi, so‘zi tanti. Qiyinchiliklarga munosabati boshqacha, g‘oliblarnikiday, fikrlari olg‘a ko‘tarilgan qadamdek
shaxdam. Ular muammolardan nolishmaydi, aksincha, ularni hal qiladilar. Chunki shunga qodir ruh, qudrat,
irodani ular sportdan olishgan. Biroz qaysarlik qilsalar, ranjimang. Bu ulardagi mustaqil fikr, qarashning
ochiq, sodda, halol ifodasi. Sportchilar “Ha” dedimi, shu ishni oxiriga еtkazadi. “Yo‘q” dedimi, shu ishni
qilmaydi. Sportchiga kurashda hech kim yordam bermaydi. U o‘z haqqi, solimini o‘z qo‘llari bilan kuchanib,
tortishib oladi. O‘z baxtini o‘zi yaratadi.
Dunyoning ko‘zi, qulog‘i “O‘zbek”, “kurash” degan so‘zlarga o‘rgandi. Albatta, biz sport bilan
boshqalarni tan oldirish uchun emas, avvalo, o‘zimiz uchun, o‘zimizni kuchli, irodali, sog‘lom qilish uchun
shug‘ullanamiz. Asta-sekin o‘zbek sporti ham kengaya boradi. O‘zbek azaldan bolalarini adolatli, jasur, epchil,
chaqqon qilib kamol toptirish, mardlik ruhida tarbiyalashda o‘yinlardan, milliy sport turlaridan foydalanib
kelgan. To‘p o‘yin, chillak, quloqcho‘zma, tupalak, varrak uchirish va hokazolar shular jumlasidandir.
Yevropa texnokratlashgan hayotdan zerika boshladi. Uning Sharqdagi
insoniy turmush tarziga, san’at,
musiqa, falsafasi, an’analariga qiziqishi orta bormoqda. Darvoqe, jahon o‘zbek kurashini nega sevib qoldi?
Chunki kurash boshqa kurash turlaridan insoniy tushunchalarga qurilganligi bilan inson zotiga issiqroq,
yaqinroq turadi. O‘zbek kurashida ikki inson, ikki polvon bellashadi. Boshqa yakka
kurashlarda harakatlar
uchun ochko berilsa, kurashda ular “mardlik”, “halol”, “chala”, deb baholanadi. Birida baholar raqamlar
bilan berilsa, kurashda ma’naviy-axloqiy tushunchalar bilan baholanadi: halol, chala va hokazo. Agar
biz o‘zimizga o‘zimiz sodiq bo‘lib mahkam tursak, ko‘p o‘tmay Yevropa O‘zbekning insonparvar sport
an’analarini o‘rganishga ruju qo‘yadi.
Yapon do‘stlarimiz ham o‘z farzandlarining kiberludomaniyaga berilib, harakatsizlikdan sog‘liklarini
yo‘qotayotganligini ko‘rib, chora qidira boshladilar. Yosh yaponlar sog‘ligini saqlab qolish davosini qidirib-