www.ziyouz.com kutubxonasi
54
259. Anas roziyallohu anhu dedilar: Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning arpa
unidan bo‘lgan non va turib qolib islanib qolgan yog‘dan iborat bir ziyofatga chaqirsalar
ham, qabul etib borar edilar. Janobning urushda kiyadigan bir zurralari bir yaxudiy
qoshida garov edi. Vafot qiladigan zamonlarigacha shu zurrani garovdan bo‘shatib
oladigan bir narsa topa olmadilar, vafotlaridan keyin Abu Bakr roziyallohu anhu ajratib
oldilar.
260. Anas roziyallohu anhu dedilarki: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir tuyaga
minib, xaj qildilar, uning to‘qimlari eski edi va uning ustida bir chodir bor ediki, qimmati
to‘rt tangaga ham baholanmas edi. Janob shu holda bu duoni o‘qir edilar (Tarjimasi):
“Ey, Alloh, mening bu hajimni riyo va sum’adan pok bir haj qilgin!” (Riyo va sum’a deb
odamlar ko‘rsin va odamlar eshitsin deb ibodat qilishni aytiladi. Rasululloh sollallohu
alayhi vasallamning hech bir ibodatlarida riyo va so‘m’a bo‘la olmas edi. Bu duoni
ummatni ogoh etmoq va ularga ta’zim maqsadida degandilar).
261. Anas roziyallohu anhu dedilarki: Sahobai kiromlar ichida uning Rasululloh sollallohu
alayhi vasallamdan maxbubroq kishisi bo‘lgan biron kishi yo‘q edi. Barchalariga Janob
hammadan ziyod maxbub edilar. Shunday bo‘lib turib ham xech birlari Janob
kelganlarida o‘rinlaridan turmas edilar, chunki Janob o‘zlarining ta’zimi uchun bir
kishining turishini yomon ko‘rar edilar.
I z o h. Bu xususda ulamolar ixtilof kilganlar. Xulosasi shuki, turiladigan odam ahvoliga
qaraladi. Haqiqatda turishga munosib bo‘lib, undan kibri ziyoda bo‘lmaydigan bo‘lsa,
turilsa joiz, bunday bo‘lmagan suratda nojoizdir. VALLOHU A’LAM.
262. Hasan ibn Ali roziyallohu anhumo dedilar: Men tog‘am Xind ibn Abi Xola roziyallohu
anhudan savol qildim. U zot Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning muborak sifatlarini
ko‘p bayon qilar edilar. Men u zotning shamoili sharifalaridan biroz bayon qilib
berishlarini so‘radim. Tog‘am dedilar: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam zoti
maqdaslari nihoyatda ulug‘, oliy sifatlari g‘oyatda yuksak bir zot edilar. Muborak
chehralari un to‘rt kechalik to‘lgan oy kabi duraxshon edi, deb yuqorida birinchi bobda
bayon bo‘lgan uzun hadisni tamom o‘qidilar.
Hasan roziyallohu anhu dedilar: Men bu hadisni bir muddatga qadar ukam Xusaynga
bayon qilmay turdim. Keyin bayon qilib edim, ma’lum bo‘ldiki, u mendan avval
tog‘amdan bu hadisni so‘rab eshitib olgan ekan. Balki otamizdan ham bobomiz sollallohu
alayhi vasallamning uyiga kirishlari va tashqariga chiqishlari va tarzu tariqalarini so‘rab
olibdi. Xech bir narsani qo‘ymabdi. Ukam Xusayn deydi: Men otamdan Rasululloh
sollallohu alayhi vasallamning uyiga kirishlari haqida savol qildim. Otam dedilar:
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qachon uylariga kirsalar, uydagi vaqtlarini uchga
taqsim qilar edilar. Bir xissasini Allohning ibodatiga va shunga taalluqli ishlarga
bag‘ishlar edilar, bir xissasini uydagilar haqlarini ado qilmoq va ular bilan o‘tirib,
so‘zlashib, axvollarini bilmoq kabi ishlarga bag‘ishlar edidar, bir xissasini esa o‘zlarining
zaruriyatlariga va xususiy ishlariga ajratar edilar. Keyin shu o‘zlariga xos bo‘lgan xissani
ikkiga bo‘lib, o‘zlari bilan odamlar o‘rtasiga taqsim qilar edilar. O’sha xissada xoslarni
sabab qilib turib, avomga naf tegizar edilar. (Ya’ni, xoslar kirib suxbatlaridan istifoda
qilar edilar, va ular vositalari bilan ommaga naf yetar edi).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z majlislariga xozir bo‘lganlardan xech bir narsani
Shamoili Muhammadiy. Muhammad at-Termiziy
Do'stlaringiz bilan baham: |