Зиёвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

“Унинг ҳузурида Ўзининг изнисиз ҳеч ким шафоат қила олмайди”
(“Бақара” сураси, 255-оят). 
Қиёматда бандалар – ким бўлишидан қатъи назар – Аллоҳ ҳузурида бандалигини тан олиб туриб 
қолади, ҳеч ким орага тушиб, бировни қўллаб-қувватлай олмайди, бировга шафоатчилик қилишга 
журъати етмайди. Фақат Аллоҳ хоҳлаган бандаларгина шафоат қилиши мумкин. Аллоҳ Ўзи истаган 
бандасига шафоат қилиш имконини беради. 
Қуръони каримнинг бошқа ўрнида шундай дейилган: 
“--------------------------- Арабий матн --------------------------“ 
37
Роғиб Исфаҳоний, “Ал-муфрадот фи ғарибил қуръон”. 

---

114 
“
(У кунда)
фақат Раҳмон наздида аҳд-паймон олган, 
(Аллоҳни бир билиб, зиммаларидаги 
фарзларни адо этган)
 кишиларгина шафоат қилишга эга бўлади”
(“Марям” сураси, 87-оят).
Аллоҳ наздида аҳд олган, солиҳ, имон-эътиқодли кишиларгина қиёмат куни шафоат қилиш 
имконига эга бўлади. 
Яна бир оятда айтилади: 
“--------------------------- Арабий матн --------------------------“ 
“У кунда Раҳмон изн берган, сўзидан рози бўлганлардан бошқага шафоат фойда бермайди”
(“Тоҳо” сураси, 109-оят).
Қиёмат куни ҳеч кимга шафоат фойда бермайди, бир одам ўртага тушиб бировни оқлай олмайди. 
Фақат Аллоҳ бу дунёдаги сўзидан (яъни, “Лаа илааҳа иллаллоҳ”ни айтганидан), амалидан рози бўлган, 
шафоат қилишга рухсат берган холис, солиҳ кишилар учун шафоат наф келтиради. Агар шартлар 
топилмаса, шафоат қилишга йўл йўқ. 
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам мўмин ҳолда ўтган гуноҳкор мусулмонларни шафоат 
қиладилар. Улкан шафоат фақат у зотнинг ўзларига хос. 
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
шундай деганлар: “Мен жаннат борасидаги биринчи шафоатчиман” (Муслим ривояти). 
Яъни, одамлар жаннатга киришлари учун илк шафоатчиман, дейилмоқчи. 
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: “Менинг шафоатим умматим ичидан катта 
гуноҳлар эгалари учундир” (Аҳмад – Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан – саҳиҳ санад билан ривоят 
қилган). 
Кофир, мушрик, мунофиқларга шафоат зиғирча наф бермайди. Охиратда уларни ҳеч ким 
қўлламайди, орага тушиб, жаҳаннам азобидан қутқариб қола олмайди. Зеро, Аллоҳ таоло “Ғофир” 
сурасининг 18-оятида: